Onze wens, ons gevoel, ons traject

Week van de vruchtbaarheid

Alweer lang geleden dat ik een blog schreef maar omdat het de week van de vruchtbaarheid is, wil ik open zijn over onze tijd. Door mijn PCOS ging zwanger worden moeizaam. 

Onze drieling is niet vanzelf gekomen, al eerder schreef ik dat het een moeizaam traject was en wij onwijs gelukkig zijn dat het toch is goed gekomen.

Ik denk vaak na over de tijd van ons traject, een grote impact op mijn leven. Een heftige tijd.

Het was een tijd met vele ups en downs; als je eenmaal in je hoofd hebt dat je zwanger wilt worden, moet het nu meteen. Je wilt dat het lukt en wel zo snel mogelijk.

Toen ik merkte hoe groot mijn kinderwens echt was en zwanger worden niet vanzelf leek te gaan, gleed de wereld onder mijn voeten vandaan. Je gaat in een rollercoaster, een grote achtbaan. Veel emoties komen vrij, soms ben je blij omdat je denkt dat je zwanger bent en soms ben je boos omdat je weer een negatieve test in je handen hebt. Het vreet aan je. Toch stond ik er vaak heel positief in, had er vertrouwen in dat het goed kwam maar ook waren er zware tijden. Zo kon ik werken soms nauwelijks opbrengen en werkte ik regelmatig halve dagen. Ik had onwijs mazzel met mijn werkgever die mij alle ruimte gaf.

Ons traject heeft niet heel lang geduurd, mijn huisarts reageerde snel. Het ziekenhuis pakte het snel op waardoor alles soepel verliep. Ik startte met Clomid, dat werkte niet. Daarna begonnen we met het injecteren van hormonen. Ook dat leek niet te werken maar bij de laatste poging is het gelukkig gelukt. Alles bij elkaar duurde dit traject zo'n anderhalf jaar.

Anderhalf jaar op en neer naar het ziekenhuis rijden. Anderhalf jaar, heel veel gratis ongewenst advies van mensen om je heen. Anderhalf jaar lang diezelfde opmerkingen aanhoren: laat het los dan komt het vanzelf. Anderhalf jaar vol ups en down. Anderhalf jaar waarin ik Alex nog beter heb leren kennen, wij elkaar beter hebben leren kennen en hebben geknokt voor onze wens. Ook voor Alex was het een zware tijd, mannen bespreken dit soort dingen toch minder makkelijk dan vrouwen en dat maakt het extra lastig. Bij ons is het goed gekomen, onze wens is keer drie uitgekomen. Drie lieve meisjes heb ik op deze wereld mogen zetten, tegelijkertijd nog wel en bovendien gezond!

Niet bij iedereen loopt het zo af. Stellen knokken jaren voor deze grote wens, houden de moed erin, of verliezen die. Die rollercoaster lijkt voor hen niet op te houden. Voor één op de zes stellen is het krijgen van kinderen niet vanzelfsprekend, houd daarom een beetje rekening met elkaar. Wees voorzichtig met advies en wees je bewust in wat voor tijd zij doormaken. Niet alleen wensmama’s maar ook wenspapa’s hebben het moeilijk.

Wees gewoon lief, luister en steun.

Liefs,

Graziëlla