Onze weg naar een tweede baby ♥️ (deel 3)

Testen

Na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben we op aanraadden van het ziekenhuis een aantal verschillende testen laten doen. We begonnen met een test om te kijken of er iets mis was met onze genen. Herhaalde miskramen kunnen hier namelijk een gevolg van zijn. Samen lieten we bloed prikken en na een aantal weken wachten kregen we het verlossende antwoord dat alles er goed uit zag. Aan de ene kant uiteraard heel fijn, maar aan de andere kant ook vervelend. Ik had stiekem gehoopt op een oorzaak.

En nog 3 miskramen

Na de twee miskramen en de buitenbaarmoederlijke zwangerschap, volgden er nog 3 miskramen. Telkens weer rondom dezelfde termijn van 6-7 weken. Op een gegeven moment was een miskraam krijgen het nieuwe normaal geworden. Ik keek er eigenlijk niet eens echt meer van op. Belde de verloskundige dat ze me wederom konden 'uitschrijven' als patiënt voor dat moment en ging verder met de orde van de dag. Natuurlijk had ik wel verdriet, maar dat stopte ik weg. Had ik geen zin in. Veel te bang dat als ik het verdriet toe zou laten, ik nooit meer zou stoppen met huilen.

Op een gegeven moment had ik er genoeg van en besloot om een afspraak te maken met de huisarts. Dit kon toch niet kloppen, een gezonde vrouw onder de 30 die al zoveel mislukte zwangerschappen had gehad?!

De huisarts heeft toen overlegt met het ziekenhuis en hoewel zij niet helemaal de aanleiding zagen voor een gesprek, want "het zou vast nog wel een keertje lukken" en "je bent nog jong", heb ik toch een afspraak mogen maken. Deze afspraak was met een fertiliteitsarts.

Als eerste werd mijn hormoonniveau onderzocht gedurende mijn cyclus. Hier waren wel wat dingen die niet helemaal oké waren en dus moest ik het nog een cyclus laten testen. Tijdens deze testronde is mijn bloed kwijt geraakt en werd ik door de assistente driemaal gebeld of ik echt wel zeker was dat ik was geweest? Alsof je over zoiets zou liegen?!

Ook moest ik langs een een andere gynaecoloog om alvast geïnformeerd te worden over het gebruik van bloedverdunners tijdens een mogelijke nieuwe zwangerschap. Ik heb na de geboorte van onze zoon een trombose been gehad na het gebruik van anticonceptie. Er waren nieuwe richtlijnen die voorschrijven dat je dan dus bloedverdunners krijgt tijdens het eerste trimester. Deze arts was alles behalve professioneel. Tijdens dit gesprek is letterlijk tegen me gezegd dat ik moest afvallen en dat ik dan maar niet zoveel zou moeten eten 🤦🏼‍♀️

Je begrijpt misschien wel dat ik hierna helemaal klaar was met het ziekenhuis. 

Toch weer terug naar het ziekenhuis

Na ongeveer anderhalf jaar zijn we toch terug naar het ziekenhuis gegaan. Ik was nog steeds niet zwanger en ik bleef het idee houden dat er iets niet helemaal goed was van binnen. 

Bij de eerste afspraak kreeg ik direct een inwendige echo om alles te bekijken. De echoscopie was een ontzettend lieve vrouw die alle tijd nam en alles aan ons uitlegde. Daarna ging we door naar de fertiliteit. Hier hadden we dezelfde arts als de vorige keer. Ik heb haar heel duidelijk verteld dat haar collega uiterst onprofessioneel had gehandeld en dat ik niet meer op deze manier behandeld wilde worden. Gelukkig begreep de arts mij volkomen en maakte haar excuses voor haar collega.

Als eerste onderzoek stelde ze een Hysterosalpingogram (HSG) voor. Bij dit onderzoek spuiten ze contrastvloeistof in je baarmoeder en eileiders om te zien of deze toegankelijk zijn. Aangezien ik nog maar één eileider heb (door de buitenbaarmoederlijke zwangerschap) was dit nogal van wezenlijk belang. Mocht mijn eileider niet open zijn zouden we meteen overgaan naar IVF. Als het er allemaal wel goed uit zou zien, 'moesten' we het nog 6 maanden zelf proberen. De contrastvloeistof zou een eventuele zwangerschap namelijk kunnen vergemakkelijken omdat alles nu als het ware doorgesmeerd was.

In deel 4 lees je meer over het onderzoek, de uitslag en de vervolgstappen.