Onze hobbel-kinderwens-weg naar de regenboog deel 1

KINDERWENS; 

Ik wist zelf al heel erg vroeg dat ik mama wilde worden. Zoals denk ik elk jong meisje heeft gedaan speelde ik uuuuren met mijn poppen.Als ik mijn moeder en de foto's van vroeger moet geloven, speelde ik ook al moeder over mijn zusje toen ze net op de wereld gezet was..Of ze dat zelf fijn vond geen idee, maar ik had eindelijk mijn levensechte pop.

Maar goed, hup ff doorspoelen naar nu, anders blijf ik typen. (Ik praat graag en als ik eenmaal begin zit er geen stopknop meer op).Die dag in december 2013 dat daar mijn prins op t witte paard stond in de kroeg. Dat moment dat je denkt, daar staat hij de papa van mijn kindjes. Heuj kom hier jij lekkere vent. Puntje bij paaltje was ik hem opeens kwijt in de volle kroeg, totdat we buiten stonden en er opeens iemand tegen me zei 'Kijk eens niet zo boos'. Waarop ik natuurlijk boos omkeek omdat ik dacht wie en waarom zeg je dit tegen mij en dit al bijna zei totdat ik zag dat het mijn toekomstige man was. 7,5 jaar na deze geweldige (not) openingszin zijn we nog steeds erg gelukkig samen en mag ik heb al bijna 3 jaar mijn man noemen. 

Die kinderwens, die hebben we allebei altijd al gehad. (Gelukkig, toch altijd fijn om dit samen eens te zijn haha).Toen ik mijn man leerde kennen was ik 20 en hij 26 en kan me de woorden nog herinneren 'ik wil graag papa worden of zijn op mijn 30e'.JAA TOP MOOI IK JONG MAMA. Je raadt het natuurlijk al, puntje bij paaltje manlief bijna 30 en nog steeds niet die 'verlossende' woorden ja we gaan ervoor. Hij had nog een 'to do list' voor we eraan begonnen. Ik moest namelijk een vaste baan hebben (zucht..) een groter huis (nog meer zuchten..) en een leuke cent voor die kleine op de bank. Op dat moment vond ik dit allemaal niet heel belangrijk, maar op dit moment ben ik erg blij dat mijn man voet bij stuk heeft gehouden en we nu in een prachtig huis wonen waar onze Tess kan opgroeien! 

Dus hop snel al die zaken geregeld maar meneer liet alsnog even op zich wachten, 'komt vanzelf schat, nog even zo genieten met zijn tweetjes'.  Vrienden om ons heen die ouders werden waardoor mijn eierstokken NOG meer gingen rammelen.. Wanneer je op kraamvisite gaat en ze zeggen 'staat jullie goed, ga er maar eens aan beginnen'. Waarop mijn man altijd als antwoord gaf  'Bende gek écht nog niet'. Nou wens opzij gezet en dacht laat maar ik word wel mama wanneer ik bejaard ben. Zo blijven 'zeuren' heeft ook geen zin. Totdat daar eindelijk de verlossende fluisterende woorden tijden een etentje met mijn opa en oma kwam 'Stop maar met de pil, gaan we het proberen'...