Snap
  • Zwanger
  • Kinderwens
  • ICSI
  • fertiliteit
  • vruchtbaarheidstraject
  • secundairekinderloosheid

Ons ICSI traject naar een tweede kindje en het lange wachten.

Inmiddels weten we ruim 7 maanden dat voor een tweede kindje afhankelijk zijn van ICSI. Voordat je überhaupt tot dit punt komt gaan er heel wat onderzoeken aan vooraf. Begin april kregen wij de definitieve go om te gaan starten met dit traject, maar helaas daar was Corona en alle fertiliteitsbehandelingen werden stilgelegd voor onbepaalde tijd.

In juni kregen we eindelijk het bericht dat ons traject weer zou worden opgepakt. We zijn doorverwezen voor de prikinstructie en zouden hier binnen een maand voor uitgenodigd worden, na deze prikinstructie mogen we gaan starten met de eerste ronde hormonen, de punctie en hopelijk een terugplaatsing. Helaas kregen we ook hier weer een tegenvaller. De wachtlijst is flink gegroeid vanwege de lange stop en de verwachting is dat we nu pas over 3 maanden mogen starten.

Al 7 maanden houden we volop rekening met dit traject en zetten we veel dingen opzij. We plannen niks op de langere termijn, want wat als het ziekenhuis belt en we mogen starten.. Bij het horen van de wachttijd van nog eens 3 maanden waren we intens verdrietig. ICSI is geen garantie, maar nu voelt elke maand als een verloren maand en ik kan je vertellen dat deze wens met de maand, misschien zelfs wel met de dag groter wordt. Helaas lijken veel mensen dit niet te snappen. We worden overspoelt met goed bedoelde opmerkingen als “gelukkig hebben jullie al een gezond kind”, “ach veel leeftijdsverschil is ook leuk hoor!” en ga zo nog maar even door. Natuurlijk heeft iedereen de beste intenties, maar heel hard gezegd kan je soms beter niets zeggen. We hoeven geen verzachtende woorden, geen uitleg of dat iemand het probeert goed te praten. Soms wil je gewoon horen dat het k*t is en dat je er best verdrietig om mag zijn. Niks meer en niks minder.

Voor nu hebben we besloten niet meer alles om ons traject heen te plannen. Het afgelopen jaar hou je op alle gebieden rekening met deze wens, maar voor de lange termijn is dat gewoon niet haalbaar. We maken onze eigen plannen, gaan binnenkort lekker op vakantie en hopen natuurlijk ondertussen dat de drie maanden voorbij vliegen. 

3 jaar geleden

Herkenbaar! Ons eerste kindje is ook uit ICSI geboren. Nu bijna 1,5 jaar. Omdat we uit ervaring weten hoe lang het kan duren en dat de ICSI pogingen kunnen mislukken wilden we 'op tijd' aan een 2e beginnen. Voor corona een cryo laten ontdooien wat niet goed is gegaan dus geen terug plaatsing. Inmiddels bijna 6 maanden verder en iedere keer hopen dat ziekenhuis belt. Gelukkig vorige week te horen gekregen dat we halverwege september eindelijk mogen beginnen. Maar snap je helemaal, is kut en je probeert alles uit te stellen want wat als...