10 maanden geleden
Ons gezin word nog completer. Here comes baby 5
Een nieuw hoofdstuk na ons hartekind
Mijn cyclus is pas weer op gang na 2 jaar borstvoeding en hoewel voornamelijk Henk geen kinderwens meer heeft, vind ik het te vroeg voor definitieve maatregelen. Ik reageer heel sterk op hormonen en deze beïnvloeden de borstvoeding van jan-hendrik dus anticonceptie opties zijn beperkt. 10 maart de dag van de amandeloperatie van jan-hendrik word ik ongesteld zoals verwacht. De maand april volgt en halverwege de maand bekruipt mij het gevoel dat ondanks we het de vruchtbare dagen hebben vermeden, er een inwendig stemmetje zegt dat ik zwanger ben... op de dag van dat ik ongesteld moet worden, race ik smorgens langs de action. De ochtendurine in een hakpotje, gezien ik direct door moet voor een afspraak. Op de parkeerplaats hou ik de de test in de urine en wacht ongeduldig de minuten af. Aflezen binnen 5 minuten dus ik check de test na 2 min. 1 streep. Huh verwarring.. hoe kan me gevoel er zo naast zitten. Ik start te auto en besluit naar m'n afspraak te gaan, maar voor ik de parkeerplaats afrij, kijk ik nog 1 x op de test.. Ohh dat gevoel zat toch goed.. er staan 2 streepjes..
Savonds volgt een een pittig gesprek met henk. Hij is simpel gezegd not amused. Het overkomt ons geen 1x maar 2x . Bizar gezien we 3 jaar op willemijn haar komst hebben moeten wachten met iedere maand de daad op t juiste moment te " moeten" doen en nu niet 1 x maar 2 x hoppa raak geschoten.
Het gevoel is anders, waar ik bij jan-hendrik het gevoel van paniek had, wat overkomt ons nu, sta ik sterker in m'n voeten. We hebben al in zo'n rollercoaster gezeten, dat dit eigenlijk voelt van dit doen we wel eventjes. Ja het is even puzzelen met slaapkamers. Maar er zijn veel meer gezinnen met gedeelde slaapkamers en in de pubertijd zien we wel verder hoe we extra slaapkamers creëeren. Henk moet even wennen aan het idee, en op momenten dat ik klaag, moet hij het even onder m'n neus wrijven.. maar hij is heel duidelijk. Mijn lichaam mijn keuze, en gezien hij geen kinderwens meer had is de optie van een abortus wel besproken, dat heb ik direct van tafel geveegd en heeft hij ook direct geaccepteerd.
Ik bel met knikkende knieën de verloskundige en maak de 1e afspraak waar ik gevoelsmatig met schaamte binnen kom. Ik verwacht een soort vingertje van er zijn genoeg methodes om te voorkomen, maar dat gevoel zat meer in m'n hoofd en blijkt kompleet ongegrond. De de vroege echo, de intake en de termijnecho volgen en de kleine spruit doet het prima. We bespreken hoe nu verder. Want hoewel ik vol vertrouwen naar de verloskundige terug gegaan ben die de hartafwijking gemist heeft. Het vertrouwen in de medische echo van de 13 en 20 wkn heb ik niet meer. Maar dan blijkt simpelweg dat ik een standaard GUO1 in het umcg krijg met 13 en 20 wkn, en later blijkt ook met 30 wkn. Opluchting. De uitgerekende datum is opnieuw een schok. 20 december. Het word een spitsperiode. Johan van 13 december. Deze kleine van ongeveer 20 december en jan-hendrik van 7 januari.
Met de de 13 weken echo neem ik mijn moeder mee, en zit met open mond te kijken. Ze is nooit meegeweest met de echo's van de andere kinderen en ziet een wereld van verschil als hoe het in haar tijd was. De 13 wkn echo gebeurd deels inwendig om alles beter te beoordelen, de opluchting is groot dat de organen op de juiste plek lijken te liggen en het hart zover ju te beoordelen is ook geen afwijkingen vertoond. Een dikke week later krijg ik ook de uitslag van de NIPT terug op zondagmorgen 09.00 uur. Ik schrik eerst van de telefoon maar het is goed nieuws geen afwijkingen. Morgen di 27 juni heb ik de afspraak voor de geslachts echo en de gender reveal op zondag, wanneer we annelieke haar 5e verjaardag vieren.