Ons eerste kindje… (deel 1)

 Met mijn zussen die ook vriendinnen zijn geworden heb ik een hele fijne band en we bespreken heel veel met elkaar.. zo ook 6 jaar geleden toen wij een beetje begonnen te praten over hoe het zou zijn om zwanger te zijn en moeder/vader te worden… Mijn jongere zusje was als eerst zwanger, bijzonder is het om dat te kunnen delen met elkaar en dat was ons gegund! Een paar maanden later hadden ook mijn oudere zus en wij een positieve test in handen!! 

Alledrie zwanger en alledrie zo’n andere zwangerschap maar zo heerlijk om met elkaar in hetzelfde ‘schuitje’ te zijn! Mijn zusjes konden echt voluit genieten van het groeiende babytje in de buik en ik probeerde dit ook maar dit liep toch anders dan de voorstelling die je erbij hebt.. 

Misselijk, wat was ik ont zet tend misselijk, van week 5-20 was het dagelijks opstaan en naar bed gaan misselijk en spugen… maar de zorgen begonnen pas echt bij de 20 weken echo! 

Ik had vroeger een genetische afwijking bij mijn nieren en daarom moest ik de 20 weken echo in het LUMC laten maken zodat hier goed naar gekeken kon worden. Spannend wel want ja wat ga je zien op het echoscherm.. 

Alles werd bekeken, de echo duurde heel lang en we konden onze vragen tussendoor stellen, niets ontging het oog van de echoscopiste. Er viel mij meteen iets op vanaf het begin… bovenin het scherm staat altijd als ze het kindje meten hoe veel weken je ongeveer bent.. ik zou ongeveer 20 weken moeten zijn maar steeds als er een meting gedaan werd zag ik 16 weken 1 dag of 2 dagen staan… wat betekende dit toch?