Ongepland zwanger van de 3e

Daar is hij dan, mijn eerste blog, dit vond ik een goede gelegenheid om hier te beginnen.
Ik zal bij het begin beginnen maar dan kort samen gevat, ik schrijf dit om ook wat dingen voor mijzelf af te schrijven, dus ik hoop niet dat mensen met misgunnende berichten komen of lelijke woorden, want het is even een gevoel momenteel die ik graag wil proberen uit te leggen..Hier komt ie dan..

We hebben 2 jonge kinderen waarvan de jongste 2 jaar is, we hadden min of meer samen besloten om na zijn geboorte even aan te kijken wat betreft anticonceptie hoe we dat gaan doen...Ik heb namelijk velen jaren aan de pil gezeten, tot ik er pas na het stoppen ervan achter kwam dat heel veel symptomen waar ik last van had destijds, werd veroorzaakt door de pil.
Ik kan ook werkelijk waar zeer slecht tegen hormonen, en omdat een 3e misschien OOIT leuk zou zijn, waren we nog vrij nuchter.
We besloten condooms te gebruiken, ja dat was uiteindelijk van hele korte duur, al met al hebben we al die tijd eigenlijk de vruchtbare periode ontweken, dus als we wisten dat ik dan minimaal vruchtbaar kon zijn, tot ik het werkelijk voelde en nog velen dagen erna, deden we niet aan seks.
En dan nu toch deze blog...want ja, ik ben er dus vanmorgen achter gekomen dat we zwanger zijn !!!

Ik had soms een erg lange cyclus en het viel mij ineens op dat ik het nog niet was geworden, dus eerst was ik nog wel wat nuchter, maar toch als ik na ging denken over bijv. de vage steekjes in mijn liezen ipv krampen...1x maagzuur gehad, koppijn dagen lang ineens en duizeligheid....ik kreeg ineens een heel sterk gevoel van: Je bent zwanger..

Dus we gingen op tijd slapen maar midden in de nacht na 352352x omdraaien ging ik naar de wc voor DE test en idd, knalpositief! Mijn man zei eerlijk dat hij in eerste instantie niet stond te wachten momenteel op nog een kind, maar toen zei hij ook direct: "Het maakt me nu echt niet meer uit, we komen er wel, ik hou van je.."

Een hele hoop gevoelens gaan dus ineens door mijn hoofd heen...en ik weet niet of het is omdat ik nou een vrouw ben, maar alle dingen wat erbij komt kijken bij een 3e krijgen als: andere auto, waar komen de kinderen te slapen, hoe ver zou ik zijn, hoe naar ga ik deze keer zijn van de zwangerschapskwaaltjes...
Maar ook een enorm enge gedachte ging door mijn hoofd, een gedachte die zei: "Ik wil dit niet, niet nu! Misschien kan ik een pilletje slikken en dan..."...Dikke tranen toen ik dit dus ook had opgebiecht aan mijn man, en ook tranen omdat ik mij schuldig voel omdat ik niet gelijk zoals bij de andere zwangerschappen dacht: "YES WE KRIJGEN EEN BABY".

Het voelt heel fijn om dit heel even van mij af te schrijven, ik ga proberen beetje bij beetje wat te schrijven van de ontwikkelingen hier in huis, onze ervaringen en gevoelens, en heel stiekem hoop ik dat ik niet de enige ben met zo'n reactie op haar zwangerschap...

Dus dames met 3 kinderen, hoe ging dat bij jullie?