Ohjee nummer 2!

De titel verklapt het al, nummertje 2 is on his way! Het laatste wat ik scheef was dat het jaar zo snel gaat en dat onze zoon Bram mega hard groeit, maar nu ik zwanger ben gaat de tijd nog een stapje harder voor mijn gevoel. Eigenlijk moet ik bij het begin beginnen want in de tussentijd van januari (laatste blog) tot nu is er natuurlijk mega veel gebeurd. Het was eind januari en zoals sommige van jullie weten loop ik met rugklachten door de ruggenprik die 17-3-2020 is gezet, ik had eindelijk de moed bij elkaar verzameld en de dokter gebeld, die mij vervolgens door de klachten die ik aangaf doorstuurde naar het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis heeft de dokter die geprikt heeft(3×?!) Gekeken en gevoeld aan mijn rug, de prikplek is zo gevoelig dat je daar niet op kan drukken of de tranen springen al in mijn ogen, dit heeft hij ook zelf gezien en hij wilde voor de zekerheid een MRI scan inplannen om bepaalde dingen zeker te weten. Aan het eind van ons gesprek vroeg hij nog je bent trouwens niet zwanger toch? Waarop ik zeker zei nee. Later die week waren we bij mijn ouders op bezoek en mijn moeder vroeg hetzelfde.. Juul ben je toevallig zwanger? Weer zei ik nee niet dat ik weet. Voor de zekerheid heb ik op 7 februari een zwangerschapstest gedaan die ik nog had liggen, beter het zekere voor het onzekere dacht ik zo. Binnen de afleestijd stonden daar al 2 dikke strepen die wij niet hadden verwacht.... De MRI werd afgebeld en de verloskundige werd opgebeld....