oh nee een bloeding. gedachten: daar gaan we weer.

Ik stond in de ochtend op, niks aan de hand. maar tegen de avond vond ik ineens een beetje bloed in mijn ondergoed.

ik schrok me kapot. want na een miskraam ik dat het eerste waar je aan denkt.

toch maar gaan slapen en afwachten tot de volgende ochtend.

de volgende ochtend niet veel bloed meer, toch maar even de verloskundige gebeld. moest me geen zorgen maken want kwam vaak voor in dit stadium en was helder rood en niet veel. en in deze periode konden ze nog niet veel doen.

ik zou nu dat 5 weken en 5 dagen zijn.

ik was zo bang heb de hele dag op bed gelegen. zo bang om ook dit kindje te verliezen.

tegen de middag belde mijn schoonzusje op ze had erge last van haar buik en wou toch even langs de verloskundige en wou graag hebben dat ik mee ging. me eigen gevoel even aan de kant gezet. en mee geweest. banden pijn maar toch even echo voor alle zekerheid. dan zie je daar je neefje of nichtje het hartje klopte mooi en toen kwamen de tranen. toch maar in gehouden. thuis zei ze tegen mij had je het hartje gezien. waarop ik zei ja moest bijna huilen zo mooi vond ik het. ze pakte me vast en zei ik hoop dat het voor jullie ook snel mag lukken en toen kwamen de tranen. ze zei wat is er. ik zo ik mag het niet zeggen. wat niet zei zij weer. ik zo nee mag het niet zeggen. en ze keek me aan ben je al zwanger. tja dat was nummer twee die het dus wist.

het verhaal uitgelegd van de bloeding en mijn angst en waarom we het nog niet wouden vertellen.

maar ze begreep het en hield haar mond gelukkig.

de volgende ochtend stond ik op en was er haast al geen bloed meer.

gelukkig!!!

maar heel raar vanaf dat moment was ik ook niet zo misselijk meer en het echte zwanger zijn gevoel was ook minder. ik dacht er niet te veel overna. moest toch wachten op 5 december voor de eerste echo.

dus nog even in spanning en dan hopelijk mijn kleine wonder te zien.