Oh boy, oh boy...

Inmiddels zijn we al redelijk gewend aan de tweewekelijkse bezoeken aan Maastricht (het ziekenhuis waar pap ook voor behandeling naartoe ging), de twins worden goed in de gaten gehouden en tot nu toe zijn er weinig bijzonderheden geconstateerd. De uitslag van de NIPT was goed en ook bij de 13-weken echo lijkt alles ‘erop en eraan’ te zitten. Elke echo veranderen onze twins van twee kikkervisjes steeds meer naar ‘echte’ mini-mensjes. De controle van mij (o.a. hartslag, bloeddruk e.d.) vindt nog steeds plaats bij de gynaecoloog in het plaatselijke ziekenhuis en ook hierin zijn gelukkig tot op heden nog geen bijzonderheden vernomen. Begin december volgt er weer een standaard/maandelijks bezoek aan de gynaecoloog en ze vraagt direct of er een co-assistent mee mag kijken (helemaal prima). De gynaecoloog wil de co-assistent laten zien hoe een monochoriale-diamniotische tweeling eruit ziet dus krijg ik ook nog even een echo. Tijdens deze echo vraagt de gynaecoloog of ik het geslacht van de twins al weet en/of graag zou willen weten, want het blijkt heel goed te zien te zijn. Dit weten we nog niet en ondanks het feit dat Rob er vandaag niet bij is kan ik mijn nieuwsgierigheid natuurlijk niet bedwingen, natuurlijk wil ik het weten!! De co-assistent maakt een printscreen van de echo en het is inderdaad direct heel duidelijk te zien, we krijgen twee boys. Yes, wederom klopte mijn sterke voorgevoel tijdens deze zwangerschap, er groeien twee zoontjes/broertjes in mijn buik. Ik race stralend naar huis, waar ik Rob (die thuis werkt en midden in een meeting zit OEPS) verras met dit prachtige nieuws. Hij moet zichtbaar even schakelen, doordat hij volop in zijn werk zat en zelf twee meiden had verwacht, maar is al snel super blij met dit mooie nieuws! Een aantal dagen later bevestigd de gynaecoloog in Maastricht eveneens dit nieuws en vertellen we het aan de trotse opa, oma’s, zus en broers. Wederom worden we overspoeld met leuke en lieve reacties, echt hartverwarmend. We besluiten het nieuws met iedereen te delen door middel van onze kerstkaart. Lovi roept al sinds dat we haar verteld hebben dat we zwanger zijn dat ze twee broertjes wilt. De kerstkaart was dus snel gemaakt, Lovi op de slee voor de kerstboom met het letterbord waarop staat: ‘I asked santa for a real brother for christmas & I even get two!’. Lovi haar lachende snoet op deze leuke foto maken ons grote geluk compleet. Laat 2022 maar komen, wij zijn er klaar voor!! 

Dit schrijvend besefte we nog niet in welke rollercoaster we al snel terecht kwamen in 2022, maar hierover in mijn volgende blog meer..