Nog steeds onwerkelijk, de dagen na de testen

Het is maandag en vandaag kan ik dus eindelijk bellen met het ziekenhuis en dat heb ik ook gelijk gedaan! In de veronderstelling dat we een echo gingen plannen sprak ik met de verpleegkundige. Zij zei alleen dat ik nog een keer een test moet doen en nu op donderdag. Voor de zekerheid zei ze. Dus dat gaan we dan maar doen!

Door het ziekenhuis ga je gewoon twijfelen aan jezelf terwijl je niet ongesteld bent en nog steeds de misselijkheid heb. Toch maar een test gedaan. Tijdens het inladen van deze test kwam het streepje alweer tevoorschijn, ik hoef echt niet te twijfelen aan mezelf of aan die kleine die zich in m’n buik heeft genesteld!

Inmiddels hebben we dus een echo gepland staan voor vrijdag 01-10-21 en dat is super spannend!

De ‘onschuldige’ misselijkheid die ik in het begin had is vanaf vorige week zondag omgeslagen in serieuze misselijkheid. En dan bedoel ik continu misselijk, het idee hebben dat je moet overgeven. Gelukkig heb ik dat nog niet hoeven doen. De vermoeidheid staat op een gedeelde eerste plek met de misselijkheid. Elke minuut die ik kan slapen, slaap ik daadwerkelijk ook. Oh ja en alles stinkt. Borsten doen pijn en emotie al over. Maar dit is allemaal voor het goeie doel en ik hoop van harte dat die misselijkheid snel weg gaat. Ik in bijna niet eten en daardoor in 1 week tijd dus ook 2 kilo afgevallen. Even goed in de gaten houden dat het niet te erg word want die kleine moet ook voedingsstoffen binnen krijgen. Ik probeer dat ook dat wat ik eet, met vitamine te doen. Niet altijd lukt dat hoor maar goed. Van de week heb ik voor het eerst ook echt gehuild om niks. Nick kwam binnen na het trainen en ik barste in tranen uit! Hij moest er natuurlijk een beetje om lachen en probeerde me te troosten. Ik vond het namelijk zo zielig dat de hondjes steeds bij me wilde komen kroelen maar ik ze weg stuurde omdat ik ze nu vind stinken! Huilen dat ik deed! Achteraf kan ik er wel weer om lachen gelukkig. Het klinkt misschien een beetje negatief en ja, zo voel ik me soms ook maar ik ben niet normaal blij en gelukkig. Er groeit een kleine frummel in me! Hoe dan! Zo fantastisch! Hopelijk zijn de kwaaltjes straks minder en kan ik echt gaan genieten.