Nog "maar" 21 weken zwanger en al zo bezig met jou koms

Daar ga ik dan. mijn eerste blog... Als moeder van een "bonus" dochter van 11 en moeder van een dochter van 2 zou je zeggen dat de dagen voorbij vliegen deze zwangerschap, maar helaas niets is minder waar helaas.

Mijn vragenlijst word met de dag groter, klaar voor de vk om eens goed duidelijkheid te krijgen. Mijn schoonzus is de vk een geluk, maar toch probeer ik zoveel mogelijk vragen te bewaren voor onze afspraken, net zoals iedereen dat moet. Tenslotte is prive voor haar iets heel anders in deze situatie als voor mij.

Vanochtend eindelijk onze afspraak, oudste naar school, jongste aangekleed en daar gingen we. In ons gesprek lach ze helemaal slap van het lachen van alle vragen die ik had en vroeg ze zich af waarom ik niet wat gevraagd had de afgelopen tijd.

Maar toen mijn grote vraag, even een korte inleiding hierop.

Mijn dochter Maud is in het ziekenhuis geboren, ingeleid met 41+3 ik kon niet meer en het voelde gewoon ook niet meer oke. Achteraf gezien was dit erg fijn, Maud was uitgedroogd, geen vruchtwater aanwezig en viel onder de zeer kleine kindjes (3025 gram en 47 cm). Ook viel tijdens de bevalling haar hartje steeds weg, hierdoor ben ik 3 keer klaar gemaakt voor een keizersnede maar de kleine dappere vechter haar hartje kwam steeds optijd terug. Uiteindelijk met 2 knippen toch vaginaal ter wereld gekomen.

Zo als je al voelt aankomen ben ik onzeker over hoe deze bevalling zal gaan, maak ik kans op nog zo'n bevalling? Mag ik nog wel 40 weken uitdragen? Hoe weten we nou dat het nu wel goed zit?

Ik ben uitgerekend op 1 Januari echt een hele nare datum al zeg ik het zelf, maar daar heb ik me al bij neergelegd, het is zover zichtbaar gezond dat is het belangrijkste. Maar kerst en ziekenhuizen? Dat werkt meestal niet zo lekker, weinig bezetting iedereen wil snel naar huis, heel begrijpelijk maar dat ik wel de tijd dat ze voor me klaar moeten staan!

Gelukkig wist mijn vk me te kalmeren, vanaf 32 weken ga ik weer om de week voor een echo, gewoon om te kijken werkt mijn placenta nog en heb ik nog vruchtwater, mocht het vruchtwater afnemen of me placenta opraken gaan ze me inleiden, direct. Ik mocht er dus wel een beetje vanuit gaan dat de baby niet langer dan 40 weken bij me zou blijven.

Maar nu? De vragen worden er alleen maar meer! Vind ik dit fijn? Het klinkt zo klinisch! Krijg ik een prematuur baby? Ik had zo graag natuurlijk willen bevallen! Mag ik dus niet thuis bevallen? In mijn hoofd is het een zooitje, heb om 1 uur mijn dochter naar bed gebracht en ben gauw verder gegaan aan de babykamer schilderen, je weet het nu maar nooit! Straks zeggen ze bij de eerste echo al ga maar naar het ziekenhuis, dat is over 10 weken!! Ben ik daar wel klaar voor? Help! Mijn zwangerschap is geen pretje, ik wil de baby gezond en met plezier kunnen dragen, ik ben bang en bezorgd, hoe zal het nu verder gaan?