Nog eventjes alleen zij met z'n 2..

Hey. 

Mijn naam is Ann, ik ben in december 13 jaar samen met John, getrouwd in April 2011. 

Na 2 miskramen mochten we in augustus 2015 onze zoon Vinz verwelkomen, na een lange zwangerschap en een best traumatische bevalling, waarover ik later een post zal plaatsen.. 

In maart 2019 had ik voor de 2e keer een positieve zwangerschapstest in handen.. Aangezien het meer dan 3 jaar heeft geduurd dat we weer zwanger werden na de geboorte van Vinz, gingen we er van uit dat ons geen 2e kindje gegund was. Deze zwangerschap was dan ook een godsgeschenk. In november is ons dochtertje Line geboren, deze keer ook niet zonder slag of stoot, maar ook hierover later meer.. 

2020.. Het jaar dat voor denk ik zo goed als iedereen een jaar is wat we snel willen vergeten.. Maar voor ons ook het jaar van een grote verrassing..  In mei van dit jaar voelde ik me niet zoals 'normaal', en een moederinstinct is zelden fout.. Na een test bleek al snel waar het vandaan kwam.. Zwanger +3, stond op mijn clearblue, al na enkele seconden zelfs. 

Mijn god.. Dit was niet gepland, he-le-maal niet zelfs! En dan kun je zeggen 'je bent er toch zelf bij geweest', ik ga me verder niet verantwoorden voor sommigen hun mening. 

Niet gepland wil niet zeggen niet gewenst, integendeel zelfs! Dat ons nog een 3e kindje gegund wordt is alleen maar magisch! 

Door corona, de lockdown en alles eromheen is de vreugde en het genieten van een zwangerschap naar mijn inziens toch ietwat beperkter.. De consultaties in het zkh (in België is het zkh meer standaard dan een vroedvrouwenpraktijk) waren zonder partner, op de echo's na. Zonder partner en met mondmasker.. 2 dingen die me minder op mijn gemak deden voelen.. Maar goed, so be it.. Alles voor het kleintje!! 

Vandaag moest ik weer op controle.. Behalve een hogere bloeddruk omwille van zenuwen was alles goed met het kleintje.. De gynaecoloog gaf ook aan tegen de volgende controle over 14 dagen, de datum van de geplande keizersnede te weten. Ja, geplande keizersnede.. Door 2 moeizame bevallingen waarvan de 2e op een spoedkeizersnede uit is gelopen, in combinatie met het feit dat we 5 maanden na die keizersnede weer zwanger waren, en het aangeraden is om een half jaar tot een jaar te wachten om het litteken genoeg hersteltijd te geven, werd ons nu sterk aangeraden om deze keer voor een geplande keizersnede te gaan, om zowel voor het kleintje als voor mij geen onnodige risico's te nemen.. 

Het idee dat ik over twee weken zou weten op welke dag deze ingreep zou gebeuren, en ons kleintje zou geboren worden, overviel me wel.. Alles komt zo dichtbij, en hoewel een geplande keizersnede dag en nacht verschil is met een geplande, zo vertelde de gynaecoloog, kan ik het niet loslaten hoe de vorige keer verlopen is, en de angst daarrond kan ik dus ook niet minimaliseren.. 

Eenmaal thuis heb ik het van me af willen zetten, tot ik ineens telefoon kreeg van het ziekenhuis. De vroedvrouw van mijn gynaecoloog had de agenda van de gynaecoloog bekeken en had al een datum voor de keizersnede, de geboorte van ons 3e kleine godswonder.. 

En ondanks het iets is om naar uit te kijken kan ik momenteel niet anders dan bang zijn, en zelfs een beetje verdrietig.. 

Bang, omdat het toch een ingreep blijft, eentje die toch niet te onderschatten is.. En verdrietig, enerzijds omdat ik het liefst dat kleine mensje veilig bij me zou willen blijven dragen tot heel de ellende van dat nare virus de wereld uit is, en anderzijds omdat ik heel veel had aan het bezoek de vorige keren.. Bezoek wat nu niet toegestaan zal zijn, het is zelfs niet eens bekend of Vinz en Line hun kleine broer of zus gaan mogen komen bezoeken in het ziekenhuis..