​Nog even op vakantie, met een rare wending!

"Wouter parkeert zijn auto voor ons hotel" heerlijk zegt Wouter, hier was ik echt even aan toe. En hij stapt de auto uit.

"Ik ben nu dertig weken zwanger" ik had nog voor een vakantie gespaard aan zee, ik heb Wouter gevraagt of hij een lang weekend vrij kon vragen, want ik wilde graag nog even genieten samen voor dat onze baby er is.

"We checken in in het hotel en brengen onze spullen naar boven, de vakantie heb ik expres geboekt dichtbij mijn overgebleven familie die verweg wonen.

Dan kunnen wij ze nog een keer zien voor dat ik ga bevallen, ze zijn al vrij oud namelijk, de rest van de dagen gaan we genieten aan zee en erop uit!

"Na de lunch vertrekken we richting mijn overige familie, mijn oma, (72) jaar en mijn overgrootmoeder,(96) jaar en haar vriend, (99) jaar.

"We komen netjes binnen met een bos bloemen en een doosje chocolade" oww kind wat leuk dat ik je weer eens zie na zo'n lange tijd zegt mijn overgrootmoeder.

We worden warm verwelkomt met een kopje thee en koffie en gebak, we praten over de toekomstige baby, en hoe hun vroeger bevallen hebben ervaren. En mijn moeder, hun kleinkind en dochter.

"Het is raar te beseffen dat hun nog wel leven en mijn moeder op zo'n jonge leeftijd is overleden.

"Mijn overgrootvader hakt de knoop door" ik ben laatst bij het ziekenhuis geweest zegt hij, en ik heb de diagnose longkanker gekregen...

"Wouter zet rustig zijn kopje koffie neer" dat is niet gunstig zegt Wouter verslagen....

"Dit is ook erg verdrietig voor mijn overgrootmoeder, dat arme mensje heeft al een zwaar leven achter de rug.

"Mijn lieve overgrootmoeder was eerder getrouwt geweest" daar heeft ze twee dochters mee gekregen, haar man zat in het verzet in de tweede wereldoorlog, om zijn toen nog zwangere vrouw en dochter van eten te kunnen voorzien.

"Hij is betrapt en toen doodgeschoten en zijn levenloze lichaam is toen voor haar deur gelegt terwijl ze acht maanden zwanger was van haar tweede dochter.

Na de tweede wereldoorlog ontmoeten zij de man die ik nu mijn overgrootvader noem, ze hebben samen geen kinderen gekregen, ze is ook nooit met hem getrouwd, nee... er was een man wiens achternaam ze met trots zou dragen en dat was de naam van haar overleden man, de vader van haar kinderen!

Toen overleed mijn moeder, mijn moeder was mijn overgrootmoeders oogappeltje, daar was ze stuk van, en vijf maanden daarna overleed haar tweede dochter aan keelkanker.

Nu we horen dat mijn overgrootvader nog maar drie maanden zal leven, zal dit wel extra hard aankomen, "ik denk niet dat ze dat overleeft"

"Mijn overgrootmoeder vertelt mij dat ze bezig zijn met een euthanasie aanvraag voor haar. Zodat ze samen kunnen sterven.

"Mijn oma probeert een ander onderwerp aan te kaarten" de rest van de tijd houden ze de moed erin en is het erg gezellig.

"Als we op het punt staan weg te gaan" geeft mijn overgrootvader ons nog een dikke knuffel, nou jongens zegt hij.... dit was het dan de laatste keer. Maar hij heeft een lach op zijn gezicht.

"Ik voel een brok in mijn keel schieten" mijn overgrootmoeder geeft ons beide een zoen, nou kinders zegt ze treur niet om ons, het leven eindigt met de dood.

"Ze pakt mij bij mijn schouder vast, vaarwel Berlijné zegt ze, wij zullen elkaar nooit meer zien"

"Vervolgens nemen we ook afscheid van mijn oma" we stappen samen stilletjes in de auto, Wouter zet de auto aan we zwaaien nog een keer naar ze, en rijden dan weg.

"Samen beginnen we te snotteren" ik kan hier slecht tegen zegt Wouter, ja ik ook antwoord ik terwijl ik mijn tranen weg veeg,

"We zeggen even niks tegen elkaar en laten dit op onze eigen manier bezinken"

"Ik hoor het in mijn hoofd mijn overgrootmoeder nog zeggen ik hoop dat we het redden tot jou bevalling"

Drie dagen na mijn bevalling kreeg ik het bericht dat ze beide vredig zijn heen gegaan...