Niet zwanger of zwanger 1-2 weken

Niet zwanger.. 

Dat staat op de 100ste test die ik zojuist weer heb gedaan. Frusterend..niet eens dat het negatief is maar vooral omdat ik weet dat hij negatief is en ik mezelf toch iedere keer zo  gek maak om er 1 te doen. Bol.com daarentegen is zeer tevreden... met mij als klant hebben ze niets te klagen. Ik denk dat ik wel meer dan 100 testen heb besteld bij ze in het afgelopen half jaar. Vooral die van clearblue zijn mijn favoriet. Lekker duidelijk, je bent wel zwanger of je bent het niet. Ook erg fijn voor mijn vriend, die ziet vaak die hele lichte streepjes niet terwijl ik 80% zeker van ben dat er wel een streepje te zien is. Heel frustrerend dus een uitkomst als het gewoon zwart op wit staat. 

Niet alle 100 testen die ik heb gedaan waren negatief. 3x heb ik een positieve test in handen gehad. De allereerste was op een dinsdag op woensdagnacht. Die dag zouden we een paar nachtjes weggaan met mijn moeder maar ik voelde mij niet zo lekker. De dagen die daar vooraf aan gingen waren al in twijfel.  Zou het dan toch? Of wil ik zo graag dat ik mij dingen inbeeld.. je hoort tenslotte ook mensen die schijnzwanger zijn. Misschien ben ik dat wel? 

Het is eigenlijk bizar..vanaf het moment dat je samen besluit om voor een kindje te gaan, veranderd alles in je als vrouw. Van nuchtere en realistische westlander die voorheen nooit kinderen wilde, ging ik direct naar een onzekere, obsessieve vrouw die zichzelf helemaal gek kon maken om daarna weer met een realistische blik op de situatie zichzelf te sussen.

Maargoed, die nacht wist ik het zeker. Ik ben zwanger.

Ik kijk op de wekker, 04.00 uur..is wel erg vroeg maar he, ik kan altijd daarna nog even slapen. Hahah dat is de grap waarin ik iedere keer blijf geloven.

Zwanger 1 -2 weken!! Jippie, de eerste ronde gelijk raak! Zo blij...hoe ga ik dit vertellen aan mijn vriend? Met tranen in mijn ogen kijk ik hoe papa to be diep in dromenland ligt. Op mijn tenen sluip ik de andere slaapkamer in, opzoek naar iets om het mee aan te kondigen.. de kat is al enthousiast, die blijft rondjes om mij heen lopen en wanneer ik de test op de grond leg worden er gretige kopjes tegen aan gegeven..mijn ogen vallen op letters die je ook wel ziet bij scrabble.. houten blokjes met letters erop en de aantal punten die je ermee zou scoren. Die had ik gebruikt om een kraamcadeau te maken voor een vriendin. 

Ik maakte ervan: je wordt papa, en legde de letters op het nachtkastje samen met de test erbij.  Alle enthousiastme probeer ik te bewaren en schud mijn vriend zachtjes wachten maar al snel kan ik mijn enthousiastme niet meer inhouden en roep dat hij moet kijken op zijn nachtkastje.  

We waren zo ontzettend blij!!! 

Het eerste uur daarna hebben we de Zwitsal app gedownload en gingen direct aan de slag met de babynamen app. Al snel kwamen we tot de conclusie dat we de 9 maanden hard nodig hadden,  voornamelijk voor de naam. Mijn vriend wilde proberen nog wat te slapen. Dit lukte hem, mij natuurlijk niet. 

Die dag gingen we een mini vakantie in met mijn moeder. Oma 'to be. Met enorm veel moeite besloten we niks te zeggen nog, we wilde eerst het nieuws zelf samen verwerken. In die dagen hadden we veel tijd samen, tijd om te fantaseren over de naam, hoe we het zouden vertellen aan onze moeders, naar welke opvang hij of zij het beste zou kunnen gaan. We kwamen in een winkel een ontzettend schattig 9 maandenboekje tegen. Die moest ik hebben. Ik wilde alles vanaf het begin af aan op schrijven om de herinneringen zo goed mogelijk te bewaren. Ook hebben we stiekem de verloskundige gebeld om een afspraak in te plannen. Die nacht werd ik weer rond 4 uur wakker en ik moest plassen. Het was donker in de wc maar ik zag donkere vlekken die er niet hoorde..ik deed het licht aan en toen zag ik het..bloed vlekken...lichtelijk in paniek probeerde ik weer te gaan slapen maar na 15 minuten wilde ik nog een keer naar de wc om te kijken of er meer is bij gekomen. Dit was helaas wel het geval. Huilend maakte ik mijn vriend wakker en huilend vielen we allebei toch nog even in slaap. Om 08.00 uur ging ik de kledingkast in van onze hotelkamer, uit angst dat mijn moeder mij hoorde bellen met de verloskundige.

Wanneer je bloed kun je contact met ons opnemen, dat is wat ze zei aan de telefoon. Dit deed ik dan ook netjes. Ze is lief en probeert me gerust te stellen maar de woorden dit klinkt niet goed, het lijkt op een miskraam waren alles behalve geruststellende woorden. Die dag gingen we weer naar huis toe. Vol emotie probeerde ik mij te focussen op de weg naar huis van 3.5 uur lang. De weg duurde zo ontzettend lang. Eenmaal thuis komen alle emoties los. We gingen met een baby in mijn buik weg, vol enthousiasme over de tijd die zou komen maar we kwamen terug met een ontzettend leeg en verdrietig gevoel. Er zit niks meer.