nier gedoe deel twee

Hoe ik de pijn van de nier stuwing zou omschrijven? Lastig, maar als ik dan toch iets moet benoemen: Alsof er constant in je zij geduwd word aan de buitenkant en alsof er van binnen iemand met een mes naar buiten steekt.

De arts die een aantal dagen eerder alleen pijn bestrijding aanraden en daarbij aangaf dat ingrijpen eventuele gevolgen voor onze kleine meid zou hebben, gaf aan dat ingrijpen noodzakelijk was. Dit maakte ons heel angstig, ik was nog net geen 24 weken.. en als ons meisje met dit termijn geboren zou worden dan zou dat ernstige gevolgen kunnen hebben.

ondertussen liepen er verschillende artsen in en uit. De longarts, gynaecoloog en nefroloog wisselde elkaar af en kwamen na overleg gezamenlijk terug. Er moest nu wat gebeuren, niet handelen was op dit moment gevaarlijker dan wel handelen, maar hoe handelen?

ondertussen had ik continu koliek aanvallen, steeg mijn koorts, kon ik gewoon niet meer, ik was uitgeput en de pijn was niet meer te doen. Gelukkig deed ons meisje het ondanks alles super goed!! Omdat het ziekenhuis waar ik lag deze casus nog nooit tegengekomen was, werden de opties met ons doorgenomen: een dubbel J katheter (Een dubbel J katheter is een catheter die geplaatst kan worden in de urineleider tussen de nier en de blaas. De katheter heeft na plaatsing een J-krul in de nier en aan het uiteinde een J-krul in de blaas met als doel om de urine van de nier naar de blaas te laten lopen, waardoor de nier ontlast wordt van urine.) Het nadeel van de dubbel J is dat je bij dicht bij de baarmoeder zit te rommelen tijdens het plaatsen wat eventueel weeën op zou kunnen wekken. De andere optie was het plaatsen van een Nefrostomiekatheter (Bij een nefrostomiekatheter wordt via de flank van het lichaam een buisje ingebracht in het nierbekken. Het slangetje komt dus via de flank naar buiten en is door een verlengstukje aan een (been)zakje verbonden. Om te voorkomen dat het buisje uit de nier losraakt, hangt de katheter met een krulletje vast in de nier.) er werd ons vertelt dat deze ingreep minder gevaren met zich mee brengt omdat je rechtstreeks de nier aanprikt van buitenaf. Hierdoor kom je niet in de buurt van de baarmoeder wat gunstiger zou zijn om niks te stimuleren. Hierbij was wel een wat grotere kans op een infectie omdat er een rechtstreeks opening kwam tussen nier en buitenwereld. Echter kreeg ik op dat moment al antibiotica wat gunstig was, aldus de artsen. Een aandachtspunt was wel het gebruik van straling, ze zouden zo veel mogelijk gebruik proberen te maken van de echo, maar als dit onvoldoende duidelijkheid gaf zou de radioloog toch wat moeten gebruiken.

Na overleg bleek de optie van de Nefrostomie het beste. Zelf heb ik alles niet echt mee gekregen, gelukkig was mijn man alle dagen bij mij in het ziekenhuis en kon hij hierin mee denken. Er werden nog wat andere onderzoeken ingepland, ik was onderweg naar een echo van de benen (vraag me niet meer waarom precies) en opeens was er plek op de radiologie, dus daar waren we dan, met bed en al, 'klaar' voor de plaatsing.

Omdat alles zo snel ging en ik niet goed bij was wist ik eigenlijk niet precies wat er ging gebeuren. Ik wist wel dat ik uitgeput was en van mijn pijn af wilde, maar boven alles maakte ik me elke seconde druk om ons meisje. We kwamen in een ruimte, mijn man mocht hier nog bijzijn. hier weet ik niet zo veel meer van, van de ingreep echter wel:

Ik moest gaan liggen op een stalen plaat/tafel. Voorkeur op de buik, maar dit lukte niet. Met kussens hebben ze het zo gemakkelijk mogelijk gemaakt. Ik kreeg een plastic laken over mij heen met een gat bij de plek van de nier. Op de stalen kar naast mij werden de spullen klaar gelegd. De radioloog vertelde duidelijk wat hij ging doen en de zusters waren lief voor me. Eerst kwam de verdoving, dit was naar omdat de linker zij al zo veel pijn deed. Het voelde alsof de boel in brand stond. daarna prikte ze mijn nier aan met een holle naald. op dit moment dacht ik dat het alleen maar erger begon te worden. De pijn nam alleen maat toe. De radioloog vertelde dat de nier al ingekapseld was, er was een harde laag om de nier gevormd en de nier was al gescheurd/open gebroken omdat er te veel druk door de urine die niet weg wilde lopen was. de Radioloog gaf aan dat het echt wel een goede beslissing was geweest nu te handelen. Het kon niet anders. Na het aanprikken van de nier brachten ze het slangetje door de holle naald aan in de nier. dit slangetje werd in de nier vastgezet door middel van een krul. Het goed leggen van de krul was heel pijnlijk maar de opluchting toen de urine via de katheterslang weg begon te lopen was fantastisch, wat een opluchting, de druk nam af en de eerste urine was rood van het bloed met stolsels van de urine.

Na dit alles mochten we terug op de afdeling nog even luisteren naar ons meisje, gelukkig meteen een duidelijke hartslag!!

De keuze voor de Nefrostomie was een goede, maar er stond mij nog een zeer pittige verdere zwangerschap te wachten met veel ongemakken van de katheter en pijn in de nier...