1 jaar geleden
Negen maanden lang droeg ik een masker
Zwanger en depressief
Wat nou
Wat nou als je grootste wens uitkomt en je bent niet blij
Wat nou als alle vrouwen met een bolle buik blij zijn behalve jij
Wat nou als je niet kunt genieten en je hart doet pijn
Wat nou als je simpelweg niet blij met die kleine baby in je buik kunt zijn
Wat nou als de wolk zo donker is,
Dat je bang bent dat je je voor altijd zo zult voelen
Wat nou als andere mensen alleen maar zeggen: “het gaat wel over”
Hoe goed ze dit ook bedoelen
Wat nou als nare gedachten zich aan je opdringen
Keer op keer
Wat nou als je denkt:
“Ik wil dit niet meer…”
Ik schreef ooit dit gedichtje om woorden te kunnen geven aan iets wat voor veel mensen nog zo ongrijpbaar is. Voor de vrouwen die zich hier in herkennen en hier nog midden in zitten, er is echt licht aan het einde van de tunnel.
Op deze foto was ons meisje ruim 1,5 week oud en ik voelde op dat moment zo duidelijk dat zij bij ons hoorde. Toen al vulde zij ons gezin aan op een manier die ik nooit had kunnen bedenken. En alle liefde die ik niet voelde tijdens mijn zwangerschap, voelde ik wel vanaf het moment dat zij in mijn armen lag.
Negen maanden lang droeg ik een masker en als ik heel eerlijk ben, heb ik de jaren daarvoor ook heel vaak een masker gedragen. Heel lang is dat mijn manier geweest om mij staande te houden; glimlachen en doorgaan.
Tijdens mijn zwangerschap wist bijna niemand hoe ik me écht voelde. Met welke angsten ik worstelde of welke nare gedachten ik geregeld had. Hoe heftig mijn woede- uitbarstingen of paniekaanvallen waren of hoe diep ongelukkig ik mij vaak voelde, totdat ik mijn masker af durfde te zetten.
Na de geboorte van ons lieve meisje, leek het net alsof er een knop omging. Ik kan het niet anders verklaren en misschien hoeft dat ook helemaal niet. Met haar geboorte viel de ergste zwaarte weg en kon ik met hulp van mijn psycholoog langzaam echt aan de slag met mijn angsten en onzekerheden, want die waren absoluut nog niet weg.
Stukje bij beetje durfde ik de mensen om mij heen toe te vertrouwen hoe ik mij écht gevoeld had tijdens mijn zwangerschap, wat er gebeurde tijdens een paniekaanval of welke gedachten ik had gehad. En waar ik zo bang voor was geweest al die tijd, gebeurde niet. Ik werd niet afgewezen, mensen vonden mij niet raar of slecht. Iedereen was juist ontzettend lief en invoelend en doordat ik me openstelde kregen zij de kans om mij te steunen. Ik voelde me heel erg gezien en gehoord en dat was zó fijn.
Langzaam vond ik mezelf steeds meer terug en voelde ik dat ik steeds meer mezelf durfde te zijn, in welke situatie dan ook
Voor iedereen die nu nog worstelt met een prenatale depressie. Praat erover; met je man, een vriendin, een coach of hulverlener. Het wordt allemaal net even een stukje draaglijker als je het niet alleen hoeft te doen.
Wil jij meer lezen over de tijd waarin ik worstelde met een prenatale depressie en hoe ik hier uiteindelijk uit kwam? Volg mij dan op mamaplaats.
Met liefs,
Selina, trotse moeder van 3 prachtige kinderen.
en coach bij Coachpraktijk de Roze Donderwolk
Anoniem
Heel herkenbaar verhaal, ik heb een een prenatale depressie gehad tijdens mijn eerste zwangerschap. Nu 20 weken zwanger en tot heden nog geen prenatale klachten.
Anoniem
Tekst was nog niet af ; het moeilijkste vond ik dat niemand mij begreep. Je was toch zwanger, dat is toch leuk. De pop poli in het diak Utrecht was mijn grote steun.
Selina36
Dankjewel voor je reactie. Wat een heftige tijd moet dat voor jou zijn geweest, zeker als je niemand in je omgeving hebt die begrijpt hoe jij je voelt. Ik ben blij te horen dat je je wel heel erg gesteund hebt gevoeld door de pop poli. En wat ontzettend fijn dat je tijdens deze zwangerschap vooralsnog geen klachten hebt. Dat de rest van jouw zwangerschap ook maar zorgeloos mag verlopen. Dankjewel voor het delen van jouw verhaal en ik wens je nog een heel voorspoedige zwangerschap.
Anoniem
Ik heb ook prenatale depressies gehad bij mijn zwnagerschappen. De meeste mensen kennen postnalaal wel, maar prenataal niet. Ik ben geweldig geholpen door de POP poli. Ik zou aanvullend op je stukje willen zeggen dat deze optie bestaat. Ik kende het zelf namelijk niet, maar gun iedereen met een prenatale depressie de hulp die ik bij de POP poli ontvangen heb.
Selina36
Dankjewel voor je berichtje. Wat heftig dat jij zelfs meerdere prenatale depressies hebt gehad. En wat fijn om te horen dat jij zo goed geholpen bent door de POP poli. Ik ken helaas ook andere verhalen, dus ben heel blij te horen dat jouw ervaring zo positief was. En helemaal met je eens dat er nog steeds te weinig bekend is over een prenatale depressie. Dankjewel voor het delen van jouw verhaal.