Naar het ziekenhuis met 41.5 wk

Dus vanmiddag om 13.30 worden we in het ziekenhuis verwacht voor een hartfilmpje, echo en inwendig onderzoek. Manlief blijft de hele dag thuis en Jasper gaat een dagje naar opa en oma. Tenzij we meteen moeten blijven.. dan zal het wel wat langer gaan duren. Om die reden pakken we ook de vluchttas en maxi cosi mee. En de camera, opladers... het voelt als een generale repetitie. Ik ga ter ontspanning maar weer eens in bad, boekje er bij en tegen 11en merk ik dat ik een aantal keer een buikpijntje heb gevoeld. Aan Arno omschrijf ik het als niet noemenswaardig. Komt niet in de buurt van een wee, houdt niet lang aan en komt niet regelmatig. Een harde buik zou ik het ook niet willen noemen, hoewel de gyn het later in het zh op basis van mijn omschrijving wel zo noemt. Achteraf is het toch wel het begin van het zogenaamde rommelen. 

In het ziekenhuis blijkt het hartfilmpje prima in orde en worden ook die harde buiken geregistreerd. De verpleegkundige geeft aan dat dit toch echt wel voorweeen genoemd kunnen worden. Ze komen ondertussen ook wel elke 10 a 12 minuten of zo en houden steeds 45 of 50 seconden aan. Niet heel heftig maar ik begin er wel al wat van te zuchten en weg te ademen. De gyn kijkt me zo eens aan zegt dat ze eigenlijk denkt dat het binnenkort wel zal beginnen en we deze afspraak voor niets doen. Uit het inwendig onderzoek blijkt dat ik met m'n 3 cm ontsluiting nog niet genoeg naar voren lig met de baarmoedermond. Van inleiden is nog geen sprake en een ballonnetje zal er nog uit vallen. We maken een afspraak voor een nieuw filmpje en echo voor morgen en voor zaterdag plannen we vast een afspraak voor het inleiden middels een veter. Om 08.00 uur smorgens melden. 

Ondertussen gaan de voorweeën rustig door. In het restaurant in het zh, waar we nog even hele lekkere friet eten en onderweg naar huis toch ook wel weer elke 10 minuten, we stoppen nog even bij het winkelcentrum voor wat blikjes frisdrank. Vorige keer kreeg ik na de bevalling in het zh steeds van die kleine glaasjes appelsap. Terwijl ik totaal uitgedroogd was van het continue wegpuffen van de weeën storm, die mijn hele bevalling in beslag nam destijds. Dus als we morgen of overmorgen het zh in gaan wil ik genoeg te drinken bij me hebben. 

We mogen bij mijn schoonouders komen eten maar ik besluit dat ik dit gepuf liever niet in gezelschap wil doen. En ik wil me ook niet groot hoeven houden voor Jasper. Ik ga thuis weer lekker in bad liggen en Arno gaat rond 18.00 uur naar zijn ouders. We hebben bedacht dat Jasper maar vast daar moet gaan slapen, maar het voor hem wel fijn is dat z'n vader hem rond 19.30 op bed legt en niet na het eten weer vertrekt zonder hem mee te nemen. Dan wordt het zo verwarrend. Hij belooft de zalm voor mij mee naar huis te nemen. Ik vind het al lang best. Laat mij maar de boel weg zuchten en tussendoor bladzijdes lezen van m'n romannetje. Ondertussen heb ik wel m'n timer app er bij gepakt. De weeën duren nog steeds geen volle minuut maar komen wel sneller op elkaar. Alleen niet heel netjes, dan weer 7 en dan weer 5 minuten er tussen. Het wordt wat intenser. En m'n moeder appte dat ik toch de VK maar moet bellen. Zelf zal ze ook komen, na het eten. 

Volgens de app ben ik idd al iets van een uur elke 5 minuten een week aan het ondergaan. Ik laat Arno weten dat hij toch nu maar moet komen. Jammer voor Jasper maar de lol begint er al een beetje af te gaan. Het is 19.00 uur en het voelt nu niet meer alsof ik aan het rommelen ben. De VK belooft er rond 19.45 te zijn. Als iedereen er is zit ben ik misschien een uur, misschien wat langer, op handen en knieën op mijn bed aan het opvangen en wegpuffen. Nog steeds tussendoor een blz lezend. Doggie style. Zonnegroet. Zoiets. Zodra de verloskundige en haar leerling er zijn houdt het ineens natuurlijk even op. En zelfs de wee die dan alsnog komt lijkt minder intens.