Na jaren toch nog een keer de mmm proberen of niet?

De twijfel over de malle molen en de wens voor een kindje. En het traject wat volgt.

De afspraak is gemaakt. In februari 2013 gingen we het gesprek weer aan. Wat is er nog mogelijk? En hoe komen we deze keer dan beter door dan vorige? Als ik besluit het te doen........

Vanaf het moment dat het gesprek was begonnen kwam ik in een achtbaan. De gyneacoloog wilde alles uitsluiten, ondanks de diagnose van jaren eerder. Ik moest allerlei tests en ook mijn man moest er aan geloven deze keer. Ik moest bloedprikken, uitstrijkjes en weet ik wat nog meer. Ze gingen een baarmoeder foto maken, maar dat werd in op 1 mei 2013 een kijkoperatie. ahhhhh ik ben nog nooit onder het mes geweest. Ik vind dit eng....... Maar het viel allemaal best wel mee. En alles was goed, alles was vrij :D

Ook bij mijn man waren de resultaten binnen. Het was niet super, maar goed genoeg. we mochten IUI doen :D

Ik was ineens heel blij. En dat terwijl ik eigenlijk niet wist of ik die polonaise wel weer wilde. Ik heb gehuild en gepraat met mijn vriendin en mijn man. want ik wist het niet of ik het allemaal wel waard vond om te doen. Maar toen ze zeiden dat we IUI konden doen was ik ineens blij en wist ik dat de wens nog te froot was om nu te stoppen. Ik was 28 en als ik langer wachtte was het misschien wel te laat.

De Lente en de zomer stonden in het teken van naalden en bezoeken aan het ziekenhuis.

Alle ouders maar ingelicht, want ik zou soms toch even afwezig zijn en mijn vriendin zou voor me invallen. Allemaal waren ze heel begripvol, want als ze het iemand gunde dan was ik het wel. Ik was tenslotte zo goed en zo leuk met hun kids. bijna als een moeder. Ja bijna :/ .....................

Na 3 IUI pogingen moesten we op gesprek komen. O owh dat is vast niet goed....... En idd het was niet goed.

Na bewerking van het zaad was er eigenlijk te weinig over voor IUI en we moesten toch een stap verder, maar dat kon niet bij hun. Het moest bij een ander ziekenhuis.............

Dus op zoek naar en ander ziekenhuis. Ik was er snel uit. Het werd het AMC in Amsterdam. Was logistiek het makkelijkst.

Na een half jaar hadden we daar ons eerste gesprek.

ik moest afvallen. En mijn man moest stoppen met roken.

zo gezegd zo gedaan. Ik was 5 kilo kwijt en mijn man gestopt met roken.

Informatie bijeenkomst gehad over hoe en wat. En weer kwam de twijfel.

Het afgelopen half jaar was wel fijn. Geen spuiten en niet 3 x per week naar het ziekenhuis. En ik heb het toch niet slecht? Ik kan mijn liefde kwijt bij de oppas kids (maar het is toch niet hetzelfde) Ik kan gaan en staan wanneer ik wil (alsof met een kind niet ook op vakantie kan) We hebben vrienden allebei een fulltime baan. Waar zeur ik nou over......................(blijf ik alleen over?) (wie zorgt er voor mij als ik oud ben?)

Ik moest het van mezelf een kans geven. Ik wilde niet over 10 jaar zeggen wat als......

In Mei van 2014 zouden we beginnen met IVF.