Mogen we nu dan echt gaan genieten?

In oktober had ons meisje pas geboren mogen worden. Dan pas had ze het licht mogen zien en er mogen zijn. Helaas kwam ze veel te vroeg en was ze al in mijn buik overleden.
In plaats van onze dochter in onze armen te mogen sluiten, hielden wij een nieuwe positieve zwangerschapstest vast.

Het was in de ochtend van 7 oktober. Ik was de laatste periode misselijk geweest en dat ben ik nooit. Ook waren mijn borsten redelijk gevoelig. Mijn man zei dat ik toch binnen een paar dagen ongesteld moest worden, dus dat het daarmee te maken had.
Ik was naar de action gefietst en had daar zwangerschapstesten opgehaald. Mijn ochtendplasje had ik bewaard, want daar moest mee worden getest.
De test gedaan en er was een klein stipje zichtbaar, maar alleen als je de hele test uit elkaar ging halen. Ik maakte er een foto van en stuurde deze op naar mijn man. Hij zei dat hij niks zag.

De volgende ochtend weer een test van de action gedaan en weer een super klein stipje. Ik was er heilig van overtuigd dat ik zwanger was. Samen zijn wij opzoek gegaan naar een ClearBlue digitale zwangerschapstest met conceptie-indicator.
Deze gaf aan: Zwanger 1-2. Oftewel ik was zeker al 3 tot 4 weken zwanger!

Wat waren wij blij! Maar wat een gekke maand. 8 oktober een positieve zwangerschapstest, maar 23 oktober had onze dochter geboren moeten worden.

Nu begon de meest spannende tijd ooit.
Week 5 was de eerste spannende week. Bij onze dochter, Tess*, had ik een bloeding gehad. Ik zei dus tegen mijzelf dat als ik geen bloeding zou hebben, alles goed zou komen.
Pas in week 7 had ik mijn eerste echo. Wat een spanning vooraf! Eenmaal bij de verloskundige, zo snel mogelijk op de stoel liggen voor een echo. En JA! Het hartje klopte. Wauw, wat voelde ik mijn goed en gelukkig.
In week 9 de tweede echo. Ik genoot in de tussentijd echt van het zwanger zijn. Als ik misselijk was, was ik blij. Als ik moe was, was ik gelukkig. Heerlijk om zwanger te zijn.
De tweede echo, weer zo spannend! Weer zo snel mogelijk die stoel in en JA het hartje klopte nog steeds! Weer een heerlijk gevoel.
Pas in week 11 de derde echo. Mijn man en ik gingen in overleg hoe we het de wereld gingen vertellen en vooral wanneer. Dit hebben we uiteindelijk gedaan met zelfgemaakte kalendermaand juni. De verjaardagen van andere mensen stonden erop en op 18 juni 2 vraagtekens. Een roze en een blauwe.

De derde echo was ook weer goed. Met week 13 de volgende echo. Ook deze was goed. Weer 2 weken later een nieuwe echo. 

Deze echo was super spannend. Onze dochter is tijdens de zwangerschap overleden. Dit was tussen week 14 en week 15. Deze echo was bij 15 weken en 3 dagen. Wat was ik ontzettend gestresst. Ik was heel erg bang dat het hartje weer niet klopte. Die nacht ervoor nauwelijks geslapen.

Aangekomen bij de verloskundige... ik vroeg of ik gelijk de echo mocht, want dan wist ik waar ik aantoe was. En ja hoor, het hartje klopt!!! Wauw, wat prachtig is dat om dat te zien. En wat een prachtig sterk geluid kwam er van dat hartje vandaan!

Inmiddels zijn we 16 weken en 2 dagen zwanger. Alles lijkt helemaal goed. En we vragen ons af.. is de tijd van genieten en geloven dat het allemaal goed komt, dan nu echt aangebroken?