Miskraam bij 8 weken #3

Die 2 weken wachten, waren killing voor ons. Je zoekt je gek op Google naar allerlei scenario’s en lijkt van alles te voelen. Toch blijf je hoop houden en hou je je vast aan wat je toch echt hebt gezien, een kloppend hartje.

6 april 2022 kwamen we terug. De verloskundige zag onze angst en stelde voor weer direct een echo te doen. Helaas lukte deze ook opnieuw niet op de buik. Inmiddels was mijn preutse houding weg en leek ik geen moeite te hebben met weer opnieuw een inwendige echo. 

Ik zag het direct. Het was niet gegroeid, er bewoog niets. Het is niet goed. Terwijl ik dit denk, zeg ik; ‘nee hè?!’ De verloskundige bevestigd mijn gedachte, het is inderdaad niet goed. Verdriet was het eerste wat mij overkwam maar daarna zagen we iets bijzonders. Er was nog een vruchtzakje! Het had een tweeling mogen zijn! Ik heb het altijd niet onder stoelen of banken gestoken dat dit mij ontzettend leuk leek, toch hebben beide kindjes het niet mogen redden. 

Ik wilde mij zo snel mogelijk weer aankleden, maar de verloskundige wilde even goed kijken of het echt zo was. Deze minuten zijn hels. Ze vroeg of ik echo’s mee wilde hebben, maar ik wilde niets meer zien. Totaal verbijsterd en met rode ogen mogen wij weer plaatsnemen aan de tafel. 

Op dat moment word je verteld wat je mogelijkheden zijn. Omdat mijn lichaam het zelf niet herkend heeft, zijn pillen of een curretage de meest slimme opties. Ze vertelde van alles, maar het ging totaal langs mij heen. Ik mocht nog geen moeder worden, was wat constant door mijn hoofd ging. Het was ons nog niet gegund. 

Ik kreeg de tijd om na te denken, samen met mijn vriend, hoe we deze zwangerschap af zouden willen breken. Een keuze die ik nooit had willen maken.