Mijn zwangerschap moest de tijd van mijn leven zijn I

Mijn allereerste echte blog op Mamaplaats. Spannend! Ik heb al wel mijn bevallingsverhaal geplaatst, maar dat blog heb ik eerder al eens geschreven. In mijn eerste échte blog vertel ik graag meer over mijzelf en over de periode van zwanger worden tot de eerste weken van mijn zwangerschap.

In januari 2016 verhuisde mijn partner en ik terug naar de woonplaats waar wij allebei zijn opgegroeid en waar onze familie en vrienden ook woonden. Na een paar maanden klussen en inrichten hadden we het gevoel dat we echt gesetteld waren. De wens voor een kindje was er al een tijdje, maar dit hoefde niet persé nu direct. We waren, en zijn, immers nog jong. Wel was ik al sinds september 2015 gestopt met de pil. Ik slikte de pil al zeker 10 jaar en wilde niet meer al die hormonen in mijn lichaam. We waren die eerste maanden helemaal niet bezig met zwanger worden, maar voorkomen deden we ook niet. We zagen wel hoe het liep. 

Toen we in het voorjaar van 2016 voor ons gevoel echt gesetteld waren, kwam toch weer de wens voor een kindje ter sprake. Zouden we het toch gerichter gaan proberen, of wachtten we toch nog even af en keken we wel hoe alles liep? Het was zeker duidelijk dat onze wens in de laatste maanden gegroeid was, helemaal nu ons huisje zo goed als af was. Ondertussen was ik in onderhandeling voor een nieuwe baan. Ik werkte nog in onze oude woonplaats en moest elke dag 50 km heen en terug rijden. Ondanks dat ik het reuze naar mijn zin had daar, begon de reistijd mij op te breken en uiteraard wilde ik ook graag dichterbij huis werken met het oog op de toekomst. Eind april was de onderhandeling rond en lag het contract ter ondertekening in onze brievenbus! Ik was blij, want we hadden weer een stap gezet voor onze toekomst! Mijn partner en ik besloten samen om onze wens voor een kindje toch nog even voor ons uit te schuiven. Eerst maar eens focussen op mijn nieuwe baan!

En toen had ik ineens een week na onze beslissing een positieve zwangerschapstest in mijn handen! De test, die ik trouwens al 4 dagen voor mijn verwachte menstruatie deed, was licht positief. Voor mij geen verrassing, mijn hele lichaam schreeuwde namelijk: ZWANGER! Maar terwijl ik de positieve zwangerschapstest nog in mijn handen had, kwam direct de eerste twijfel en onzekerheid opzetten. Ik zou over 3 weken mijn eerste werkdag hebben en om dan direct vertellen dat je net zwanger bent is niet echt een goede binnenkomer. Ik heb zelfs nog getwijfeld om mijn nieuwe baan te 'cancellen'. Ik hoefde immers niet weg bij mijn oude baan. 

We hebben die weken veel gepraat met elkaar en met mensen om ons heen. Mijn schoonouders waren blij met ons nieuws en waren van mening dat ik mijn nieuwe baan niet zo'n grote rol moest laten spelen. Mijn ouders daarentegen waren iets minder positief, ze vonden ons (te) jong en de timing had in hun ogen beter gekund. Uiteindelijk hebben we besloten om toch de gok te nemen en dan zouden we wel zien hoe alles zou lopen. Daarnaast wist ik ook niet hoe mijn huidige werkgever tegenover mijn zwangerschap zou staan, ik besloot dus om er maar het beste van te hopen. Ik was immers 'maar' zwanger en dit betekende niet ineens dat ik mijn werk niet goed kon doen.

Toen ik 2 weken aan het werk was, heb ik verteld dat ik zwanger was. Ik was op dat moment ongeveer 7 weken zwanger en zat dus nog midden in de 'onzekerheidsperiode', maar toch voelde het verkeerd om mijn mond te houden. Mijn baas schrok en stond uiteraard niet te springen om dit nieuws, maar ze verzekerde mij ervan dat dit geen probleem hoefde te zijn. Ik mocht dus blijven en werd niet ontslagen in mijn proeftijd. De eerste hindernis was genomen! Dat er nog velen zouden komen wist ik toen helaas nog niet...