Mijn zwangerschap - het eerste trimester

Een positieve zwangerschapstest, 4 weken zwanger. Het plan was om het nog even geheim te houden tot er bij de 12 weken echo wat meer zekerheid zou zijn. Tot die tijd moest ik mijn vriend Google raadplegen; zwanger, what’s next?

Stap 1: Een verloskundige praktijk kiezen. Toevallig zit er een praktijk vlakbij huis. Ik las dat de eerste echo pas met een week of 8 gemaakt wordt dus tegen die tijd maak ik een afspraak. 

Het is donderdag 17 januari, ik had afgesproken met 1 van mijn beste vriendinnen (1/3). Ze gaf me heel random een cadeautje. Uit de doos toverde ik een letterboard met de tekst BABY ON THE WAY AUG 2019. Ik was zo ontzettend blij voor haar en op dat moment kon ik me niet meer inhouden en riep ik OMG IK OOK. We sprongen als 2 debielen in elkaars armen door de kamer en konden niet meer stoppen met lachen en huilen. (Zo jammer dat het niet gefilmd is.) Zwanger met mijn beste vriendin, we schelen op dat moment maar 2 weken (zij 7 ik 5), hoe is het mogelijk? Die middag gingen we lekker ergens eten en konden we eindeloos alles delen, zo fijn!

De weken lijken eeuwig te duren, maar dan is het eindelijk zo ver. Het is woensdag 30 januari en we hebben onze eerste echo. Zenuwachtig zit ik samen met Josh in de wachtkamer, tot er een vriendelijke mevrouw de deur open doet; “Hi, jullie komen voor de echo? Hebben jullie er een beetje zin in?” “NEE”, antwoord ik, niet bepaald het antwoord dat ze verwachtte, maar ik was zo bang dat er niks te zien was, of dat ik misschien zelfs schijnzwanger zou zijn en alles tussen mijn oren zat. Ze probeerde me gerust te stellen “Nee joh, ga maar gauw liggen, dan gaan we even kijken.”

Daar lag ik dan, shirt omhoog, gel op mijn buik, afwachtend aan het staren naar het zwart witte schermpje aan de muur. Daar was het dan, iets wat leek op een pinda met een razendsnel kloppend hartje. “Nou, zie je wel, hartstikke zwanger! We laten het kindje lekker met rust.” We kregen een usb stick met een foto en een filmpje mee, “Gefeliciteerd, ga er maar lekker van genieten”. En binnen 5 minuten stonden we weer buiten. Dat was het dan, een korte bevestiging van mijn zwangerschap, het was hartstikke echt.

Maandag 4 februari, we hebben een intake gesprek waarbij we veel vragen moeten beantwoorden over onze gezondheid en onze achtergrond. Geen bijzonderheden. Mijn uitgerekende datum is 6 september. We krijgen een goodiebag mee naar huis met wat spulletjes en informatie. Diezelfde week moet ik bloed laten afnemen in het ziekenhuis. En dan is het wachten tot de volgende echo. 

De weken vliegen voorbij en ik mag absoluut niet klagen over mijn zwangerschap maar ik was zo ongelofelijk moe, ik was van mijn leven nog nooit zo moe geweest. Daarnaast had ik last van mega gevoelige borsten en een opgeblazen buik. Ook had ik weinig eetlust. Maar na 3 maanden ging het over en had ik, zo goed als, nergens meer last van. 

Het is maandag 11 februari en ik ben 11 weken en 3 dagen zwanger. Vandaag is een spannende dag want we hebben weer een echo. Zelfs zo spannend dat ik een paar dagen eerder een paniekaanval had. Mijn hoofd liep over van gevoelens, gedachtes en emoties en ik heb uren lang gehuild, hormonen? Als deze echo er goed uitziet is er wat meer zekerheid dat alles goed gaat komen, daar hield ik mij aan vast! Op de echo zagen we dat onze pinda baby een heuse alien was geworden met handjes en voetjes. Het zag er allemaal goed uit. We waren super blij, nu konden we er wat meer van gaan genieten en het allerleukste; het aan onze familie en vrienden vertellen. We gingen meteen de stad in om kaartjes te kopen en de echo uit te printen.

Die week vertelde we het onze ouders, zusjes en beste vrienden. Het was een week vol tranen van geluk, iedereen was zo blij voor ons. Die week vertelde ik het ook aan 1 van mijn beste vriendinnen (2/3) die zelf een grote kinderwens had en eerder al een miskraam had. Ik was zo bang om het haar te vertellen, ik wist dat ze heel blij voor me zou zijn, maar ik was ook heel bang dat het haar erg verdrietig zou maken. Ik kreeg op dat moment het allermooiste antwoord van haar; Ik moet jou ook wat vertellen, ik ben ook zwanger! Ik heb de tranen uit mijn kop gejankt. Kan 2019 nog mooier? 

We sluiten het eerste trimester af met een Stokke Tripp Trapp stoel die ik voor €30 op de kop tikte en de uitslag van NIPT test. Er zijn geen chromosoom afwijkingen gevonden.