Mijn zwangerschap: De eerste 12 weken

Het is altijd al een droom van mij geweest om ooit moeder te worden. Ik kon uren lang spelen met barbies en poppen, hierbij kreeg de Barbie meestal een kindje hihi. De barbies moesten overal mee naar toe en ik zorgde dan ook uitermate goed voor ze. Als kind riep ik altijd: ‘Ik wil graag kindjes maar dan wel via de post’. Ik had natuurlijk geen idee waar ik over praatte maar had al wel een beeld bij “bevallen” en dit beeld was toen die tijd niet heel prettig. Toen ik ouder werd is de droom om moeder te worden groter geworden, als ik kinderen mocht krijgen dan het liefst voor mijn 30e, en dat beeld is werkelijkheid geworden.

Ik heb 11 jaar aan de pil gezeten en de dokter vertelde ons dan ook dat we niet raar moesten opkijken als het misschien wel meer dan een jaar kon duren. In Januari 2021 besloten we om te stoppen met de pil en doormiddel van ovulatie testen mijn cyclus bij te houden. We hadden eigenlijk geen idee hoe dit allemaal werkte en stapte er als het ware maar in. Ik was heel precies met testen, in het begin plaste ik elke dag over z’n ding heen en hielt ik het allemaal netjes bij in een boekje. Ook gebruikte ik de app: Menstruatiekalender- cyclus, je kunt hier aangeven hoelang je gemiddelde cyclus is en hoeveel dagen je gemiddeld ongesteld bent. De app berekend dan je meest vruchtbare dagen. Je kunt nagaan, ik begon natuurlijk als een kip zonder kop. Ik vulde alles op de gok in en had daardoor een verkeerde schets van mijn vruchtbare dagen. Uiteindelijk werd ik een beetje obsessed en werd alles een ‘moetje’. In maart 2020 heb ik aangegeven te stoppen met alles bij te houden en gewoon te kijken hoe het loopt, we zien wel was onze gedachte. En misschien was dit eigenlijk wel beter, want nog geen maand later had ik een positieve zwangerschap in mijn hand. Eigenlijk heeft het in totaal maar 3 maand geduurd, dat is natuurlijk heel kort, wij vinden haar dan ook een wondertje.

Week 0 tot 4.

De eerste 4 weken zijn natuurlijk een cadeautje. Je zwangerschap begint past echt op de eerste dag van je laatste ongesteldheid. Je weet vaak in die eerste paar weken nog niet dat je zwanger bent. Volgens mijn telling, die niet altijd klopte haha was ik op de dag dat ik er achter kwam +/- 4 weken zwanger.

Week 4 tot 8.

Op zondag 11 april kwamen wij terug van een weekendje Enschede. We hadden al een tijdje het niet bijgehouden, en waren er iets minder mee bezig. Ik zei tegen mijn vriend: ‘ik ga vanavond maar weer eens over een staafje plassen’. Ik kreeg twee dikke strepen, ik snapte er niets van. Ik stuurde een foto van de strepen naar mijn schoonzus. We hadden het over zwangerschapstesten en iets in mij zei: ‘doe die zwangerschap test ook maar even’. Ik zat op de wc en ik hoefde eigenlijk helemaal niet lang te wachten, er kwamen direct twee duidelijk strepen in beeld. Ik schok van ongeloof, blijdschap, verbijstering en voelde al tranen opkomen. Het is gelukt dacht ik, we zijn zwanger! In mijn gedachten had ik al een cadeau voor mijn vriend gekocht, liet ik een romper zien met ‘beste papa’ maar die gedachte waren er op dat moment helemaal niet, want ik had onverwachts een test in mijn handen en kon het nieuws niet meer voor mij houden, ik moest het direct met hem delen. Ik ging op bed zitten, legde de test op de kast en riep mijn vriend. ‘Kijk op de kast’ zei ik. Zo nuchter als mijn vriend is zei hij: ‘zwanger? Nu? Wat leuk schat!’.

We hebben de paar dagen erna een beetje in ongeloof geleefd en ik heb denk ik wel 10 keer een nieuwe test gedaan en die testen wel 30 keer opnieuw bekeken. Toen ik die maandag 12 april de verloskundige belde voor een afspraak voelde het echt!

Bij de verloskundige kregen we een intake, informatie maar ook direct een echo om te kijken of de vrucht zich in de baarmoeder bevond. We kregen te horen dat dit het geval was en er was al een kloppend hartje te zien, wat betekende dat ik al 6 weken zwanger was. Het moeilijke was nu dat we tot 12 weken onze monden moesten houden tegen onze dierbaren. Dit was een stuk moeilijker dan gedacht, ik deel graag alles met mijn moeder en zusje. Maar wij wouden ook graag dat het een bijzonder moment werd.

Gelukkig heb ik de eerste 8 weken geen last gehad van zwangerschapskwaaltjes of andere dingen, ik mocht absoluut niet klagen en heb dit als een hele fijne 8 weken gezien.

Week 8 tot 12.

De 12 weken kwamen steeds dichterbij en dat betekende ook dat het steeds dichterbij kwam om het familie en vrienden te vertellen. We waren samen al plannetjes aan het maken over hoe we het gingen vertellen. Ik mocht kiezen hoe we het mijn familie gingen vertellen en mijn vriend die van hem. Toen ik 10 weken zwanger was konden we ons eigenlijk niet meer inhouden, we hadden een mooi kloppend hartje gezien, we hadden een mooie echo foto. We voelde gewoon dat we het konden vertellen. In mijn achterhoofd heb ik altijd gehouden dat het nog mis kan gaan, maar juist dan heb ik deze mensen om mij heen nodig.

Mijn familie hebben we het verteld door middel van een ballon met daarin een kaartje. Deze moesten ze door prikken. Voor mijn ouders stond er op ‘jullie worden opa en oma’ en voor mijn zusje en haar vriend stond erop ‘jullie worden tante en oom’. Bij mijn schoonouders hebben we het verteld door middel van een doosje met daarin de echo foto.

Wauw, wauw is het enige wat ik kan zeggen. Elk moment van onze bekendmaking was prachtig en heel dierbaar. Ik had een voorstel in mijn hoofd gedaan hoe iedereen zou reageren maar in het echt was het nog intenser. Hoe speciaal is een moment dat je je ouders mag vertellen dat zij opa en oma worden, en dat ook nog voor de eerste keer. In de weken na de bekendmaking hebben we steeds meer mensen die dichtbij ons stonden verteld over onze zwangerschap. Elke keer als ik het iemand vertelde kreeg ik kriebels in mijn buik, wat blijft het een speciaal moment.

De rest van de weken heb ik geen last gehad van fysieke zwangerschapskwaaltjes. Ik moet zeggen dat ik niet mag klagen en dat de eerste 12 weken prima gingen.