Mijn tweede zwangerschap: 180 graden anders

De eerste symptomen waren vergelijkbaar met mijn eerste zwangerschap: snel buiten adem en gevoelige borsten. Maar al snel (week 6/7) begon ik misselijk te worden. Ook dat herkende ik wel uit mijn vorige zwangerschap, maar als ik dan wat at, verdween het weer. Dat was nu niet het geval... Zodra ik misselijk werd (vaak na te lang niets gegeten te hebben), ging ik ook gelijk over mijn nek. Dit duurde tot 14 weken, dus ik heb heel wat tijd boven de toilet en de wasbak doorgebracht...Op 25 oktober stond het eerste bezoek aan de verloskundige gepland, dezelfde als bij de eerste afspraak van de eerste zwangerschap. Via het echoapparaat zagen we de baby en het hartje kloppen, zo bijzonder weer! Diezelfde avond hebben we het blijde nieuws verteld aan mijn ouders. Ik had een klein fotoalbum gemaakt met foto's van de vakantie op Gran Canaria. Op de laatste bladzijde stond een foto van ons drieën (of eigenlijk al vieren) met de positieve zwangerschapstest. Mijn ouders hebben zo'n ding echter nog nooit gezien en deden het boekje dicht zonder het door te hebben. Mijn moeder dacht dat Lima een lolly vasthield :') Toen we het zwangerschapsmapje en de echo tevoorschijn haalden, rolden te tranen over hun wangen (en bij mij ook :P). De volgende dag volgde mijn schoonouders en later die week de ooms, tante, neefjes en nichtje. Lima had op de verjaardag van haar neef een T-shirt met de tekst Big Sister aan. Toen we haar jas uittrokken, zag mijn schoonzus het direct. Op social media plaatste we rond de 12 weken zwangerschap (rond Sinterklaas) onderstaande foto. 

Ook nieuw deze zwangerschap, de 13-wekenecho. Die bestond nog niet tijdens mijn vorige zwangerschap. Dit is een prenatale screening voor de ontwikkeling en lichamelijke afwijkingen maar is niet verplicht. Ik zag het als een kans om extra naar de baby te kijken, heerlijk! Zowel bij de 13- als de 20-wekenecho kregen we goed nieuws te horen en werd je van top tot teen goedgekeurd, zo fijn. Maar in dezelfde week als de 20-wekenecho (half januari) kreeg ik last van mijn bekken. Dat merkte ik voornamelijk met (te lang) lopen. Ik heb dit de eerstvolgende afspraak bij de verloskundige aangegeven en werd doorverwezen naar een bekkenfysiotherapeut. Na 3 bezoekjes had ik genoeg handvaten om de pijn te verminderen door middel van oefeningen, een zwangerschapsband en tips zoals stap voor stap de trap op en achterwaarts naar beneden. Begin februari werd ons gezin getroffen door het welbekende virus, maar gelukkig hadden we weinig klachten en konden we na een weekje rust er weer tegenaan. Ik kon tijdens die week lekker genieten van de babybewegingen. Het viel me wel op dat deze anders waren dan bij Lima. Deze baby was overdag actiever en 's avonds/'s nachts rustiger, terwijl ik door grote zus regelmatig werd wakker geschopt. Ik besloot nog maar even van mijn nachtrust te genieten ;) In maart begon ik last te krijgen van maagzuur. Gelukkig was dit met Rennie's goed te verhelpen. Ik begon mij wel af te vragen of deze baby met meer haar geboren zou worden dan Lima, zou leuk zijn.Omdat de zwangerschapskilo's van de vorige keer er nog aan zaten, werd mij aangeraden een suikertest te doen tussen de 24 en 28 weken. De uitslag was goed, maar desondanks werden er rond 28, 32 en 36 weken groeiecho's ingepland. Nog meer kansen om te spieken naar de baby! Ondanks de goede uitslag bleef de baby flink doorgroeien en werd ons verteld dat we bij 40 weken een kindje van rond de 4300 gram konden verwachten. Hoe de laatste weken van deze zwangerschap verliepen, vertel ik je in een nieuwe blog. Hoe heb jij je zwangerschappen ten opzichte van elkaar ervaren?