Mijn tweede ongeplande zwangerschap

25 augustus 2021 - Ik voelde me al een paar dagen moe en niet lekker. "Zal ik een test doen?" Vroeg ik aan Youri. "Wacht nog maar een paar dagen, voordat je weer geld verspilt aan die dingen", was zijn antwoord. Elke maand deed ik een test, of meerdere, omdat mijn menstruatie onregelmatig is sinds ik stopte met de pil, 5 jaar geleden. Ik had er toch een ander gevoel bij, deze keer. Mijn borsten deden zeer en ik zat immers al op dag 36 van mijn cyclus. Dat was wel het uiterste waarop ik ongesteld werd. 

M'n vader kwam die ochtend op visite en ik kon nergens anders aan denken dan hoe ik nog even snel naar de winkel zou gaan voor een zwangerschapstest. Nadat m'n vader naar huis was, hebben Apollonia en ik geluncht en sleepte ik haar in een rap tempo mee naar de Kruidvat. Eigenlijk moest ze al naar bed, maar ik kon niet langer wachten. Ik kocht een 2-pack, voor de zekerheid. Eenmaal thuis deed ik Apollonia naar bed, ze viel gelukkig snel in slaap. Ik ging direct door naar de badkamer en legde alles klaar om de test te doen.

Ik plaste over het stickje heen en gooide de test meteen in het badkamerkastje. Als deze test positief is, wil ik mijn reactie op beeld hebben, dacht ik. Ik trok m'n broek weer aan, wachtte tot de 2 minuten op de timer om waren en zette m'n telefoon goed neer. Voorzichtig deed ik het badkamer kastje open, wikkelde het toiletpapier eraf dat ik erom had gedaan, omdat het stickje vies was en zag direct het resultaat. Ik was compleet in shock! Er gingen vlagen van emoties door me heen. Ik begon te huilen, het boeide me niet meer dat die camera aan stond, ik was zo overdonderd door deze ontdekking. "Maar hoe gaan we dit doen?!" Was het enige dat ik kon bedenken. Alweer een onverwachte zwangerschap. Ik had mezelf zo beloofd dat ik niet weer deze fout zou maken.. hoewel het deze keer niet voelde als falen. Ik was enorm blij, want ik wilde heel graag een tweede kindje. 

Deze zomer hebben Youri en ik meerdere gesprekken gevoerd over onze toekomst als gezin. Eerst een eigen huis. Daar waren we het al snel over eens, dat is onze nummer 1 prioriteit. Youri wilde enkel een tweede kindje als er niet te veel leeftijdsverschil zou zitten tussen Apollonia en de volgende. De laatste keer dat we het erover hadden, was begin augustus. "Eigenlijk is het nu of nooit", zei Youri, duidend op het leeftijdsverschil, "maar we hebben geen eigen huis, dus het wordt nooit." Mijn hart brak. Ik wilde het zo graag nog een keer beleven. De zwangerschap, de bevalling, de interactie tussen Apollonia en het tweede kindje. Toch liet ik het los. Ik accepteerde Youri's keuze en liet mijn eigen droom varen. Net als ik mijn droom om jong moeder te worden, los liet voor ik zwanger werd van Apollonia. "Het wordt nooit", deze woorden bleven, ondanks alles, in mijn hoofd ronddwalen. En dan... 3 weken later bleek dat het toch 'nu' zou worden, niet nooit. Dit kindje koos ons, net als Apollonia ons koos. Nadat we beiden bekomen waren van de shock, waren we dolblij! En hoe we dit gaan doen? Dat zien we vanzelf wel!