Mijn onverwachte zwangerschap

Zaterdag

De derde dag van mijn vakantie van vier weken, een lekkere rustige vakantie want na deze vier weken zou ik bij mijn nieuwe baan beginnen. Remco had helaas wat later vakantie, dat gaf niet, de dagen die hij vrij zou zijn zouden we gewoon samen iets leuks gaan doen.

Die middag, rond twee uur, was ik erg moe. Ik zou even gaan dutten. Ik had de afgelopen maanden de hele tijd heen en weer gereisd tussen mijn nieuwe woonplaats Den Haag en mijn oude woonplaats Zwolle vanwege werk. Een reis van twee uur heen en twee uur terug was best vermoeiend. Ik trok het mij toen niet zo veel van aan, maar nu voelde ik toch wel wat het mij had gedaan.

Maar goed, even dutten dus. Twee uur later werd ik wakker, ik voelde iets. Het voelde niet als mijn darmen maar ik nam toch aan dat dat het was. Toch? Lichtelijk in paniek ging ik naar de wc. Dat zei bij mij van binnen al heel veel, in paniek raakte ik namelijk niet snel, de rust zelve die ik ben. Nee, dit is het niet. Zou het dan toch..? Enigszins in paniek ging ik naar Remco, ik sprak mijn zorgen uit en barstte in tranen uit. Zo nuchter als hij is troostte hij mij en zei hij: ‘’Het zal vast niks zijn, we doen morgen wel een test.’’ Ik gebruikte tenslotte de prikpil, dus dat kon toch niet.

Zondag

Gisterenavond was ik er nog vrij rustig onder, ik appte nog een beetje met Remco heen en weer terwijl hij aan het werk was en ik ging daarna redelijk rustig naar bed. Maar nu was het tijd voor de test. We hadden nog een clearblue test liggen, die hadden we ooit voor de grap van vrienden gekregen. We lachten er toen nog om, maar we wisten niet dat we hem nu al nodig hadden gehad.

Drie lange minuten gingen er voorbij, we spraken nauwelijks, allebei mega gespannen. Remco pakte de test op die op de kop op de tafel lag, ik durfde niet te kijken zo spannend vond ik het. Maar zijn reactie zei mij al genoeg. Er stond 3+ weken. Hoe kan dat, ik gebruik de prikpil?! En dat kan dus eigenlijk alles tussen drie weken en veertig weken zijn. We besloten dat we morgen een afspraak zouden maken bij de huisarts en vanaf daar verder zouden kijken.

Die avond was ik erg onrustig, er ging van alles door mijn hoofd, maar ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest denken. Remco moest vanavond gewoon weer werken dus ik was alleen thuis. Vrienden van ons nodigden mij nog uit om even langs te komen, maar ik wou thuis zijn, in mijn eigen veilige omgeving. Gelukkig vonden ze dat niet erg, een uur later stond ze namelijk bij mij voor de deur, met eten. Ze prikte gelukkig door mij heen, want ze wist heel goed dat alleen zijn misschien niet het beste was voor mij op dat moment. De hele avond hebben we gekletst, de ‘’wat als’’ scenario’s besproken en ik sprak mijn onzekerheden uit. Ze stelde mij gerust. Waardoor ik uiteindelijk redelijk rustig kon gaan slapen...