Snap
  • Zwanger

Mijn moeder weer een zwangerschap aankondigen

Eindelijk, het hoge woord is eruit...Sinds mijn moeder begon te vragen, ik die steeds meer last had van de kwalen weten ze het nu.

Mijn lieve mama, op de één of andere manier kan zij altijd aanvoelen wat er in mij omgaat, net zoals nu we zwanger zijn begon haar griezelige voorgevoel op te spelen...
Ik ben iets rustiger geworden online, maar heel eerlijk ook omdat ik het stiekem wel even lekker vond, dat niet verplichte gevoel hebben van iets te moeten delen online, gewoon even het gezin en rust na een lange tijd van hectische maanden.
Zoals te lezen in mijn vorige blogs heb ik erg last van de zwangerschapskwaaltjes, wat in mijn 5e week nog meeviel want toen wist ik nog geen eens dat ik zwanger was, maar sinds ik positief heb getest en dan de 2 dagen daarna is het hier losgegaan hoor, pff en hoe.
Inmiddels slik ik elke avond braaf nu al een tijdje mijn foliumzuur en emesafene tegen de misselijkheid, de ene dag helpt het en de andere dag zijn de hormonen toch sterker dan het pilletje...Dus we proberen het nog een beetje uit te zingen tot we het bekend maken, dachten we...

Vorige week zou mijn moeder komen en 1 dag voordat ze kwam liet ze mij prive weten dat ze met haar zus last minute weg gaat, daar zijn redenen voor, maar het dikke pech voor ons was dat het net viel in de periode dat we het zouden vertellen aan iedereen..Ik baalde ontzettend, natuurlijk vind ik het leuk voor hun maar ze wisten niet dat ik inmiddels al met een hele planning stond en wat er besteld was voor dat weekend..
Die avond toen ze ging slapen had ik het met mijn man erover, (vorige week toen dit dus afspeelde was een erg dramatische week), ik vertelde hem dat ik dit niet nog weken uit kan stellen met het excuus 'ja het lijkt net een zware griep'.
Mijn moeder trof me namelijk die dag dat ze bij ons was gekomen huilend aan omdat ik er doorheen zat, en ik steeds afviel maar wel elke dag steeds honger heb maar niks kon eten, de schat maakte toen die avond voor ons het avondeten, en toen ik dat ook al niet kon eten brak ik aan tafel met grote tranen tot gevolg en dat mijn moeder weer ging koken zodat ik maar iets kon eten...
Ik voelde me erg schuldig over al het gelieg, ze stelde zelfs voor om samen NU naar de huisartsenpost te gaan etc etc, toen ik zei dat het echt niet hoefde is ze die avond naar het ziekenhuis gegaan en heeft weet ik wat voor middeltjes gehaald voor me..

Dat was niet zomaar, want daarvoor vroeg ze mij constant via prive gesprekken of ik ECHT niet zwanger was, ze had zo'n sterk voorgevoel, eerst deed ik er lacherig over, tot ze een paar dagen later weer die vraag stelde, ik kwam toen met een heel verhaal dat mijn laatste periode nog eind juni was (uiteraard uit mijn duim gezogen) en dat we volgend jaar heel graag een groepsreis willen doen en dat een baby dan echt niet handig is...Toen was het even ok en leek ze mij ook te geloven.

Dus met mijn man besloten de dag erna gewoon bij haar en haar zus langs te gaan en gewoon te vertellen met een leuk doosje gevuld met roze/blauwe chocolade in babythema, gelukkig waren onze kinderen er en ik zei tegen mijn moeder: "Omdat jullie hetzelfde cadeau krijgen, probeer stil te zijn als je het open maakt oké?", dus mijn moeder vond het overdreven dat ik wat had gekocht voor iets wat zij ziet als haar moeder taak om gewoon voor mij te zorgen, maar ze maakte het toch maar open.
"IK WIST HET!!!" "Deze keer trap ik er niet meer in, ik zei toch dat je zwanger was?", ze was helemaal in haar nopjes haha, dus ik sssshhhhttt gebaar naar haar en vroeg toen haar zus om binnen te komen, dus ging mijn moeder bij de kinderen buiten spelen.
Die ogen...geweldig! Ik ben zo blij dat mijn man stiekem vanaf de bank heeft gefilmd met zijn telefoon, want net toen ze het in de gaten kreeg kwam op de achtergrond mijn moeder huppelend achter haar haha, dit blijft leuk om terug te zien, maar ook zij vond het erg leuk voor ons, wel liet ze ons weten dat het dan volgend jaar erg druk word bij ons.

Weekend dus mooi afgesloten en mijn moeder is heel opgewonden, ze zegt omdat ik steeds ineens prik drink (wat ik normaal nooit doe) en zij dat ook bij mij had toen ze zwanger was, dat ze erg gelooft dat we een meisje krijgen...Het zou wat zijn als dat ook weer klopt..

Moeders en hun hele enge voorgevoelens.

Motherhood *3*'s avatar
7 jaar geleden

Dank je meid, ik hoop het ook en dat het vanaf de 12e week over is...Thanks voor je reactie :)

's avatar
7 jaar geleden

Leuk zeg! Mijn moeder had helemaal niks door tot ik het vertelde met 16 weken, maar ik kon wel kleine beetjes eten gewoon. Hopelijk voel je je snel beter!

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Motherhood *3*?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.