Mijn fertiliteitstraject

Eindelijk was het zover... De dag van de kijkoperatie. Ik had zoveel stress, maar besefte wel dat ik nadien eindelijk zou weten waarom zwanger worden niet lukt. Toen ik ontwaakte van de operatie, was het enigste wat ik kon zeggen: ''wat heeft hij gevonden?'' , ik wou het echt direct weten. En ja hoor, ik had gelijk...

De dokter had een klein beetje endometriose gevonden, maar dat bleek niet zo erg te zijn. Mijn eileiders zijn ook volledig verstopt. Blijkbaar zou ik ooit eens een hele zware infectie gehad hebben op mijn eileiders, waardoor mijn eileiders volledig aangetast en verstopt zijn en gevormd zijn door littekenweefsel. Ik kon wel instorten...

Toen kwam het besef. Alles ligt aan mij. Ik voel me als vrouw enorm gefaald. Mijn vriend zijn zaadcellen zijn geweldig, alleen mijn lichaam laat me volledig in de steek. Dagenlang heb ik gehuild, was ik ontroostbaar. Natuurlijk zwanger worden is gewoon onmogelijk voor mij.

We konden niet anders dan overstappen naar IVF. Hier was ik zo bang voor.

Uiteindelijk zijn we eraan begonnen. Elke dag Gonal F in mijn buik spuiten, constant langsgaan bij de fertiliteitsarts voor inwendige echo's. Op 1 avond moest ik 3 dosissen Menopur + 1x Cetrotide erbij spuiten. Mijn buik zag echt blauw na al die spuiten.

Het was tijd voor de eicelpunctie. Het pijnlijkste van IVF. Ik had ongeveer 18 follikelblaasjes, waarvan hij 16 eitjes had kunnen uithalen, wat goed, zoveel! Ik was echt superblij. Maar ik had zoveel pijn na die punctie. Ik kon niet stappen, alles deed pijn, dit was echt verschrikkelijk.

Van de 16 eicellen waren er 11 bevrucht, wat wel heel goed is. Na 5 dagen hebben ze 1 embryo teruggeplaatst in mijn baarmoeder en hebben ze 4 embryo's ingevroren. 

Poging 1 van IVF is helaas niet gelukt, ik baal echt enorm hard. Op naar poging 2.

Bij poging 2 wou mijn fertiliteitsarts het 'zo natuurlijk mogelijk' houden, aangezien ik embryo4s in de diepvries had zitten. Ik hoefde geen medicatie te nemen of spuiten te zetten. Ik moest wel vaak langsgaan voor inwendige echo's om te zien wanneer mijn baarmoeder klaar was voor de innesteling van een embryo.

Ik had toen ook beslist om 2 cryo's (ingevroren embryo's) te laten terugplaatsen.

Die wachtweken zijn echt DE HEL! Zou het nu gelukt zijn? Zou ik dan toch eens een testje wagen? Voel ik nu iets speciaals in m'n buik? Pff, het duurt nog zo lang tot mijn bloed wordt getrokken.

Exact een week na de terugplaatsing van 2 cryo's, kreeg ik ineens veel bloedverlies dat gepaard ging met menstruatiepijn. Mijn eerste gedachte was ''Mijn maandstonden komen eraan''. Ik kon echt huilen, dacht toen ''waarom wilt mijn lichaam niet meewerken?''. De dag erna had ik nog steeds zoveel bloedverlies. Ik wist het wel zeker, dit zijn mijn maandstonden die doorkomen. Ik ben niet zwanger. Ik voelde me ook niet zwanger. Ik baalde vooral zo erg.

3 dagen later was het resultaat-dag... 's ochtends mijn bloed laten trekken om 's avonds het resultaat te weten. Eigenlijk had ik niet zoveel stress, want ik wist dat dit negatief zou zijn.

Maar wonder bij wonder ... Mijn resultaat was POSITIEF!!! Ik kon dit niet geloven, hoe kan dit? Mijn maandstonden zijn toch doorgekomen? Ik begreep er helemaal niks van maar was zo euforisch en zo gelukkig!

Ondertussen ben ik 8+5 weken zwanger, nog heel pril, maar hey, we did it!