Mijn enige droom part 3

Een paar maanden later was het eindelijk wel zo ver! Wij worden papa en mama!!

Spannend maar we zijn er meer dan klaar voor!

Dolgelukkig belde ik de afdeling gynaecologie van het ziekenhuis op. Waar ik al verschillende jaren bekend was.

Dit komt omdat ik door ben verwezen door de internist om een gynaecologisch onderzoek te krijgen ivm een onderzoek waaruit bleek dat ik ook een cyste op een eierstok had zitten.

Door de gynaecoloog ben ik ook doorverwezen naar Maastricht naar een endocrinoloog om mijn hormonen te laten checken in verband met de tumor bij de pijnappelklier en het herseninfarct bij de thalamus.

Doordat ik een cyste had bij een eierstok kreeg ik met de 6 weken mijn eerste echo, om te kijken of het vruchtje zich wel goed had ingenesteld. Er werd aan de telefoon verteld dat het voor kon komen dat er met de 6 weken nog geen hartactiviteit was. Het vruchtje zat gelukkig in mijn baarmoeder maar er was inderdaad nog geen kloppend hartje te zien dus de volgende 25 dagen tot een nieuwe echo duurde een eeuwigheid..

Gelukkig kunnen Marco en ik goed praten, Marco is meestal de positiefste persoon van ons 2 en ik de realistische persoon binnen onze relatie. Niet dat ik een negatief persoon ben, maar heb denk ik, gezien mijn ervaringen met mijn gezondheid geleerd mezelf te beschermen. Toch kon ik vrij snel met Marco zijn gevoel mee gaan.

Ik voelde mij namelijk super goed! Ik ben sinds het nah niet meer zo helder en kalm geweest zoals ik mij toen voelde!

Het kwam zelfs regelmatig voor dat ik mijn middag dutje over sloeg omdat ik zo veel energie had. Dít kon niet anders dan dat er een klein wondertje in mijn buik groeide!

Na 25 lange dagen kreeg ik opnieuw een echo. Spannend maar ik had er vooral zin in! De echo zag er super uit, er klopte een hartje en het begon er al een beetje uit te zien als een klein mensje.

Vanaf het moment dat ik dat beeld zag, voelde ik mij zó ontzettend trots en gelukkig! Normaal gesproken kan ik blijven praten tijdens een onderzoek maar tijdens een echo kan ik niets anders doen dan super verliefd kijken naar ons kleintje op het scherm. Wat is dat bijzonder zeg!

De gynaecoloog was tevreden en ging alvast contact op nemen met mijn neurochirurg om het een en ander rondom de zwangerschap en bevalling te overleggen.

Een paar weken daarna volgde de termijn echo gelukkig waren toen de maatregels voor Corona iets versoepeld en mocht Marco mee. Hij kreeg nu voor het eerst zijn kindje te zien! Toen de echoscopist bezig was met de echo keek ik even naar Marco, ook hij was stil en wat keek hij trots! Smelt.

We kregen die dag ook de mogelijkheden om een NIPT test te laten doen. We hebben hier voor gekozen met nevenbevindingen.

Sinds ik het nah heb, is het belangrijk dat ik weet waar ik aan toe ben. Daarom wilde we alles uit laten sluiten en mocht er wel een ‘aanlegfoutje’ zijn dan konden we ons in ieder geval goed laten informeren en de juiste overwegingen maken.

Ik vond dit wel heel spannend, gezien de lichamelijke situaties van de afgelopen 10 jaar. Ik vind het nog steeds lastig om mijn lichaam helemaal te kunnen vertrouwen.

Na 8 dagen werden we gebeld dat er zowel bij de NIPT als bij de nevenbevindingen niets afwijkend was te zien! Wat waren wij opgelucht!

Eindelijk konden we het gaan vertellen & genieten van het wondertje in mijn buik!