mijn eerste zwangerschap (Quinn)

Hoi lieve lezer van mijn blog,

Wat leuk dat je wil lezen over mijn eerste zwangerschap!

Pak een lekker bakkie koffie en veel lees plezier...

(dec 2015) Het begin van het begin.. Dennis en ik kregen een relatie, Dennis is 9 a 10 jaar ouder dan ik en heeft vanaf het begin al aangegeven niet lang meer te willen wachten met een kindje. hij was op dat moment 29 en ik was toen dus 19.Vanaf jongs af aan heb ik altijd gezegd dat ik jong moeder wilde worden maar wel met degene met wie ik ook oud wil worden natuurlijk.Dennis snapte natuurlijk ook wel dat ik nog even me opleiding wilde af maken en wilde af wachten of we daadwerkelijk bij elkaar hoorden.Na een half jaar gaf ik aan er klaar voor te wezen en er 100% voor te gaan. zo gezegd zo gedaan, ik ging stoppen met de prikpil.

Begin April 2017…elke ochtend misselijk.. niet te doen, Als ik wakker werd hing ik boven de wc-pot.Ik deed een crashdieet dus dacht eigenlijk dat ik er niet tegen kon. (niet wetende dat ik zwanger was natuurlijk om dat even voorop te stellen). 

Toen kwam ik op het geniale idee om toch maar een zwangerschapstest te doen. Reten spannend vond ik het want ik was op dit moment alleen thuis.Maar dan ineens is het zo ver een positieve zwangerschapstest.. en wat was het lang wachten op dit moment.Dennis zat voor zijn werk in Australië, ik belde hem op met dit goede nieuws. Allebei in tranen van geluk. En probeer dan nog maar is je mond te houden!Ik heb gelijk mijn diëtiste gebeld met de mededeling dat ik per direct wilde stoppen met het dieet. Wel gaf ik aan haar gelijk aan zwanger te zijn, en natuurlijk begreep zij dit volkomen.

Dennis en ik waren dol gelukkig. De volgende dag belde ik gelijk de verloskundige op om te vragen wat ik nu moest doen.We wisten totaal niet wat we moesten doen en wat ons te wachten stond haha..Ze vroeg aan mij wanneer ik voor het laatst ongesteld was om te kijken hoever ik zou kunnen zijn. Maar sinds ik gestopt was met de prikpil was ik niet meer ongesteld geweest behalve een miskraam in februari te hebben gehad. dus maakte wij een afspraak voor een echo om te kijken hoe ver ik zou zijn.

De ochtenden boven de wc-pot bleven maar komen. Voor de rest ging alles eigenlijk perfect.Met 7 weken kregen wij onze eerste echo.. alles zag er goed uit en z'n hartje zagen we kloppen. (wat een opluchting)We kregen te horen dat we met 4 weken terug moesten komen voor de 12 weken echo om te zien hoe goed het kindje groeit. Na deze echo hebben wij Dennis en mijn ouders en broers en zussen verteld dat wij zwanger zijn. onze ouders kregen een fotolijst met de echo erin. Onze broers en zussen kregen een fotolijst met de tekst : 'je kan me nog niet horen, je kan me nog niet zien maar als ik in Januari word geboren mag ik in dit lijstje dan misschien'.

Ook de 12 Weken echo zag er top uit. dit was voor ons het moment om het aan iedereen te vertellen.Mijn vader is op 12 juli jarig en gaf aan onze opa's en oma's een momentje om langs te komen voor een bakkie koffie, dit moment heb ik gebruikt om met een taart te vertellen dat wij in verwachting zijn.Deze zelfde avond hebben wij onderstaande foto gebruikt om op facebook en Instagram een bericht te plaatsten om het de hele wereld bekend te maken.Vanaf deze dag leek alles perfect te gaan en ik voelde me steeds wel een beetje beter worden. niet meer elke ochtend overgeven.Toen kwam de 20 weken echo..... (hierover lees je in mijn volgende blog)

Bedankt voor het lezen van mijn blog.

Dikke kus en tot het volgende blogbericht...