Mijn eerste miskraam op 20 jarige leeftijd

Mijn eerste miskraam.

24 augustus 2019.

Ik was 20 jaar en hij was 18, en mijn relatie duurde 1,5 jaar en ging in september dat jaar uit. Maar het liep toen al niet zo lekker.

Ik voelde mij al een aantal weekjes niet lekker, ik slikte mijn pil goed en werd gewoon ongesteld. Ik was elke ochtend heel misselijk tot overgeven aan toe, voelde me erg moe en had last van me buik. Had last van maagzuur en pijn aan mijn borsten. Dan denk je eigenlijk zo al snel genoeg aan een zwangerschap. Een vriendin van mij zei toen “ doe een test” , ik durfde niet. Mijn ouders waren 2 weken op vakantie en ik bleef alleen thuis. Een vriendin bleef 1 weekje bij mij slapen, en in de avond zouden wij naar een concert gaan en ook wat drinken. Ze zei “ je kan beter voor de zekerheid een test doen en anders ga je volgende week langs de huisarts”. Goed idee was het, eenmaal hadden we samen een test gehaald bij de drogist.

Volgende ochtend getest, en eerst kwam snel negatief uit. Dus ik dacht het zal wel en er niet meer naar omgekeken en op naar de huisarts volgende week.

Uur later nog naar gekeken zodat ik het weg kon gooien, zag ik toch een 2e streep… wel een hele vage en rare streep.. ik wist nou niet wat dit was? Positief of negatief?!

Ik besloof mijn zus te bellen, en zij zei dat het waarschijnlijk een indrooglijn is. Dus ik niet meer mee gezeten maar wel die klachten bleven.

Ik had uiteindelijk de test bewaard, voor het geval dat.

Ik had een afspraak al bij de huisarts staan, totdat ik “ongesteld” werd oftewel enorme bloedingen kreeg met wat “klonten” ik wist niet wat dit betekende, en zocht het op..

Ik was zo in de war? Ik dacht het is toch negatief ik was niet zwanger.

Nadat mijn ouders terugkwamen van vakantie , heb ik het uiteindelijk wel mijn moeder verteld. Ik liet de test zien en eigenlijk zij zei vrijwel meteen dat het toch echt een streep is en ik hoog waarschijnlijk toch zwanger was geweest maar heel kort..

Ik ben daarna nog samen met mijn moeder naar de huisarts geweest, en uiteindelijk was alles bevestigd dat ik inderdaad een miskraam heb gehad.

Het was heel dubbel, ene kant had/heb ik een enorme kinderwens maar ik had ook heel erg sterk de gedachte “ het had zo moeten zijn”

Excuses voor mijn niet mooie geschreven tekst.. dit is mijn eerste “blog” en ik ben niet heel goed in het goed te beschrijven of schrijven in een goed verhaal.