Mevrouw ligt in stuit

Rond de 30 weken heb ik de groeiecho gehad. Ik vond het wel spannend of ze wel goed genoeg groeide, ondanks dat ze goed geschat was bij de pretecho. Mevrouw had zich maar voorgenomen om in stuit te gaan liggen en ook nog eens zo te gaan liggen dat ze weer moeilijk te meten was. Wat een eigenwijs kind heb ik nu al zeg! Bij bijna elke echo heeft ze al dwars gelegen. Uiteindelijk is het toch gelukt. Ze woog nu 1600 gram en lag precies op de lijn. Hier werd ze geschat op 3600 gram met de geboorte.

In deze week hebben we ook een voorlichtingsavond in het ziekenhuis gehad over bevallen in het ziekenhuis. Er kwam een hele hoop informatie op me af, over pijnstilling, keizersnede etc. Na de voorlichting hebben we nog een rondleiding gehad in de kraamsuites. Hoezo luxe?! Het lijkt wel een hotelkamer! Eigen badkamer, koelkast, magnetron, koffiezetapparaat en zelfs een stoel die om te bouwen is tot logeerbed! Want partner (bij mij mijn moeder aangezien in geen partner heb) mag blijven slapen mocht dat nodig zijn. Maar hopelijk ben ik na de bevalling toch weer thuis.

Op 14 september ben ik 31 weken zwanger. In deze week heb ik weer een controle bij de verloskundige en mevrouw lag weer in stuit. Ze heeft natuurlijk nog wel ruim de tijd om te draaien. Zo niet, dan gaan ze dat in het ziekenhuis proberen.

In deze week zijn we met zijn vijven (mijn vader, moeder, ik en mijn 2 hondjes) ook een weekend weggeweest, we zouden in deze periode eigenlijk op vakantie zijn gegaan maar vanwege de zwangerschap hebben we deze kunnen annuleren. We zijn nu lekker een weekend naar Maastricht geweest.

Rond de 33 weken is de verloskundige thuis geweest voor de controle. Ik dacht dat er vooral gekeken zou worden of alles goed en wel klaar zou staan voor de baby maar het ging vooral om het praatje rondom de bevalling. Natuurlijk wilde ze het kamertje wel even zien. Ze is nu 13 jaar verloskundige en toen ik de klerenkast van Chica open trok zei ze: “WOW! Dit heb ik in 13 jaar nog nooit gezien, zoveel kleren.” Verder heeft ze nog wat controles gedaan. Gelukkig ligt mijn meisje niet meer in stuit en hopelijk blijft dat zo.

Met de 34 weken heb ik een echo van de placenta gehad. Deze lag namelijk bij de uitgang van de baarmoeder en dit kon 2 kanten opgaan. Of hij kwam voor de opening van de baarmoeder te liggen waardoor ik een keizersnee zou krijgen, of hij groeide de andere kant op waardoor ik gewoon normaal vaginaal kon bevallen. De echo was goed en de placenta lag niet voor mijn baarmoeder, maar….. Chica is weer gedraaid en ligt dus weer in stuit, met een voetje in mijn bekken. Pffff, wat balen zeg!

7 oktober was mijn laatste werkdag en heb ik eerst vakantie gehad want ik had nog uren over dus heb ik ook vakantie opgenomen. Op 8 oktober werd ik verrast met een babyshower. Een mooie gipsbuik laten maken, want nu was mijn buik eindelijk aan het groeien. Ik heb tot de 34 weken op mijn buik kunnen slapen en rond de 32 weken is mijn buik pas echt gaan groeien. Ook een ‘leuk’ spelletje gedaan dat ik de groentehapjes moest proeven, gadverdamme!!! Die bloemkool is echt ranzig, ik ben de hele zwangerschap niet misselijk geweest, maar mijn maag draaide nu alleen van de geur al om! Ook hebben we nog foto’s gemaakt met alle vriendinnen en het was een super leuke dag!

In de week dat ik 35 weken zwanger was heb ik een controle gehad bij de verloskundige en een liggingsecho. Mevrouw lag nog steeds in stuit dus de verloskundige heeft een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog voor een versie (draaien). Er werd eerst bloed geprikt, gekeken hoe de baby ligt (nu met beide benen naar boven) en groeit. Ze woog nu 2500 gram, en nu was het hoofdje aan de kleine kant. Dat zou komen doordat ze in stuit ligt. Ze ligt in ieder geval niet meer met haar voetje in mijn bekken. Ik kreeg een infuus om de baarmoeder te ontspannen en werd aan de CTG gelegd, een half uur, om de baby in de gaten te houden. De kleine begon steeds meer te trappen en ik kreeg hartkloppingen en begon te trillen, dit zou door de medicatie komen. Ongeveer 3 kwartier later kwamen er 2 verloskundigen en een gynaecoloog de kamer binnen. En ineens begon ik te huilen… Alle spanning kwam eruit. Ik had zoveel enge dingen gelezen over de versie. Hoe pijnlijk het kon zijn, dat de placenta los kon laten en dat de baby dan met spoed geboren moest worden door middel van een keizersnee. Ik was zo bang dat er iets zou gebeuren met mijn kleine meisje! Gelukkig werd ik gerustgesteld en begonnen ze aan de draaipoging…. En ik moet zeggen dat dat geen pretje is. Het doet geen pijn, maar het is niet prettig.

Wil je weten of het gelukt is? Dat lees je in mijn volgende blog