2 jaar geleden
Met volle angst…
Als de navelstreng niet goed meer werkt
Het waren twee zenuwslopende weken, wachtend op het telefoontje met de uitslag van de vruchtwaterpunctie. Als ik met mijn moeder en Yolée in een restaurantje zit, word ik gebeld; het AMC. Heel even voelt het alsof de wereld stil staat, maar dan neem ik toch maar op..
Gelukkig blijkt de uitslag goed te zijn. Er zijn geen syndromen of andere afwijkingen gevonden en we zijn ontzettend opgelucht. We maken onze eerste afspraak bij het schisis-team en bij maatschappelijk werk. Daar krijgen we heel veel informatie en worden we goed begeleid. We krijgen een PowerPoint presentatie te zien met de manieren van opereren, resultaten en scenario’s. Dit is nog lastig voor ons. We hebben dan wel besloten om ervoor te gaan, maar het acceptatieproces is nog altijd in volle gang.
Ik vraag een 3D echo aan, omdat ik wil weten hoe het eruit ziet. Als ik ons meisje op de echo zie, voel ik direct die onvoorwaardelijke liefde en herken ik haar direct als ons kind. Alle twijfels vallen weg. Mijn man en ik zeggen alleen maar: “Dit is ons meisje en we vechten voor haar tot we erbij neervallen.”
Op mijn werk is er weinig empathie voor de situatie en door stress op de werkvloer (ik werk in het middelbaar beroepsonderwijs) kamp ik met harde buiken. De gynaecoloog geeft het advies om me ziek te melden en me te focussen op wat er komen gaat.
Alle goedbedoelde adviezen en opmerkingen van de mensen om ons heen als: "Ach, ze kunnen zoveel tegenwoordig", ervaar ik als dooddoeners. Ik kan er niks mee. Zij kunnen makkelijk praten. Wij zitten er middenin. Ik ben op dat moment ook niet de meest aardige persoon op deze wereld, maar sommige mensen denken echt niet na over wat ze zeggen..
Na 32 weken blijkt ons meisje het niet zo goed meer te doen in mijn buik. Ze wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Elke week hebben we een echo om te onderzoeken of ze nog genoeg voeding krijgt, want de waardes van de navelstreng zijn niet zoals ze moeten zijn.. Gelukkig blijft het redelijk stabiel, tot 36 weken, dan is de meting dusdanig slecht dat we op gesprek moeten komen.
Wat er in dat gesprek wordt besloten, vertel ik in mijn volgende blog..
