7 jaar geleden
Met m'n dipsticks op de pot!
Vandaag tikken we de zeventien weken aan. Tijd om even terug te gaan naar het moment dat we erachter kwamen dat we zwanger zijn.
Regelmatig heb ik de vraag gekregen hoe ik reageerde op de eerste positieve test na 2 jaar negatieve zwangerschapstesten.
Via via kreeg ik de tip om dipsticks te kopen. Dit zijn uiterst gevoelige zwangerschapstesten die al te gebruiken zijn zes dagen voor de officiële testdag. Nou daar zat ik dan zes dagen van te voren met mijn bekertje urine en mijn nieuwe beste vriendjes. Nope, alleen de controlestreep. Toch heb ik hem bewaard. De volgende dag weer niks, en ook de dag daarna. De moed zonk me compleet in de schoenen en ik had mezelf voorgenomen nu te wachten tot de officiële testdag. Die dagen leken maanden te duren. 'S avonds in bed hebben mijn vriend en ik het besproken en ook hij zei dat ik gewoon moest wachten tot de testdag zodat ik me niet nog ellendiger zou gaan voelen.
Je raad het al, de volgende ochtend zat ik weer met mijn kont op de pot. Een bekertje en een dipstick op de rand van de wastafel. Ik pakde bijsluiter erbij ook al heb ik die al vijfhonderd keer van boven naar onder bekeken en gelezen. Ik kijk even snel op de wastafel en kijk weer terug, f*ck!!!! Twee strepen, en niet een klein iniminie streepje, nee dat is gewoon een streep zoals die van een watervaste stift! Ik val bijna van de pot af, en weet niet waar ik het zoeken moet. Dit kan niet, nog één in het bekertje houden. Al voor ik de test eruit haal staat ook daar de tweede streep op. Ik begin te huilen en kan niet meer stoppen. In paniek bel ik mijn moeder huilend op en na drie minuten huilen en een moeder in paniek krijg ik het hoge woord eruit. ''Ik ben zwanger mam''. Mijn moeder heeft vijf minuten met me mee gehuild en vroeg wat Lem ervan vond. Oh shit, die weet het nog helemaal niet. Ik heb hem gebeld wel tien keer naar mijn idee tot ik hem te pakken kreeg en hem vertelde dat het gelukt was.
Pas toen hij 's avonds de testen in zijn handen had geloofde hij het echt. Wij worden papa en mama!
17 weken zwanger zijn wij vandaag van een actief mannetje. Ik kijk nu heel positief terug op die tijd, iets wat een aantal weken geleden nog wel heel anders was. Het is ons gelukt.
Ik ben het bewijs dat niet elk schuitje zinkt.
Liefs van Linds
Anoniem
Ja geef nooit de hoop op! Ruim een jaar iui en daarna de icsi. Vergt een hoop tijd, moeite, doorzettingsvermogen, kracht. Maar als je eenmaal zwanger bent en voorbij de 12 weken is het genieten. En vooral heel dankbaar dat het mag lukken. :)
mamatobeafterivf
Wat een mooi verhaal Elise! Ik vind het zo mooi hoe BAM mama's het doen. Ook het hele voortraject. Het is ook heel motiverend om jou ervaring te lezen!
Anoniem
Gefeliciteerd! Wat fijn dat het via ivf gelukt is. Zelf via icsi zwanger geraakt. Daarvoor een lang iui traject. Ik weet ook nog goed dat ik op de wc zat met een zwangerschapstest. Boem,2e streepje. Het was echt overduidelijk, Ik ben een BAM mama dus naar mijn ouders gereden om het grote nieuws te vertellen. ( dat ik onderweg niemand heb aangereden is een wonder. Hihi) Hun waren ook dolblij. Hadden ook zo met mij meegeleefd. Heb ook veel moeten spuiten, al die hormoonmonsters.... Geniet van je zwangerschap en ik hoop dat jullie binnenkort net zo'n mooi wondertje in jullie armen kunnen sluiten als mij. Groetjes van een bijna 1 jarig wondertje
Anoniem
van harte gefeliciteerd XXxxx het is een heel mooi wonder, geniet er van.