Memoires van een loedermoeder, het begin.

Zondag 16 december 2018

De dag dat ik erachter kwam dat ik zwanger was…

Nog thuiswonend bij mijn moeder op de vroege ochtend een test gedaan op het toilet. Danny lag nog de binnenkant van zijn ogen te bewonderen en wist van niks. Bloednerveus was ik, maar ergens had de uitslag ook niet anders gekund. Ik was inmiddels al 6 dagen overtijd en dit was de eerste keer dat dat gebeurde.

Zo’n 5 a 6 maanden voor de positieve test had ik besloten te stoppen met de pil. Niet met de intentie zwanger te raken, maar op advies van de dokter na al mijn klachten aan hem voorgelegd te hebben: Geen energie, veel last van de regio down-under, een libido dat gedaald was tot onder het vriespunt en stemmingswisselingen...‘Mevrouw, slikt u de pil?’, Uhm ja al sinds mijn veertiende, aangezien ik het verzorgen van mijn vissen toen al een hele opgave vond, laat staan een kind…

Lang verhaal kort: kappen met die pil en die hormonen die je lichaam (en humeur) overnemen, en over op het enige hormoonvrije alternatief (voor mij): It’s a wrap!

3 maanden, 2 woedeaanvallen en 1 echtscheiding verder besloten we dat dit ook niet de ideale oplossing was.

Naast het feit dat je zo’n 45 minuten bezig bent met het openmaken en het vervloeken van de verpakking (serieus, wie maakt die dingen?!), was ‘the feeling’ toch ook niet helemaal hetzelfde..

Een koperspiraal zetten zag ik niet zitten, aangezien ik bijna tegen de vlakte ging toen ik ooit een mirenaspiraal liet zetten, riep dat ik nooit wilde bevallen als die pijn nog erger was dan dit en er een soort breinaald inging down-under waarvan ik dacht dat ie er bij mijn neusgaten weer uit zou komen… mooier kan ik het niet maken, maarja wat nu?!

We hebben beide altijd een kinderwens gehad, maar hadden hier niet persé haast mee. We wilden eerst een eigen huisje hebben en vonden rond ons dertigste wel een mooie leeftijd om papa en mama te worden. Toch kwam het in deze tijd wel eens ter sprake. We hadden nu immers een huisje, al was deze nog lang niet af…

We waren dus niet heel bewust bezig met zwanger raken, maar hadden zoiets van als het nu gebeurt is het zeker welkom. Ik heb nog één keer mijn ‘maandelijks onderhoud’ gehad zoals ik het noem, maar een maand daarna had ik een positieve test in mijn handen.

We hadden beide niet verwacht dat het zo snel zou gaan, en misschien juist doordat we er niet heel bewust mee bezig waren en er geen druk of stress was is het zo snel gegaan, wie zal het zeggen?

Wel kan ik zeggen dat ik super dankbaar ben dat het zo snel mocht gaan bij ons, want je hoort ook verhalen van koppels bij wie het erg lang duurt. En hoewel ik blij ben dat dit ons bespaart is gebleven, vind ik dit wel verschrikkelijk om te horen.

Een les die ik hieruit heb geleerd is dat ik mensen in mijn omgeving niet bestook met de vraag: Wanneer beginnen jullie aan kinderen?, maar dat ik altijd eerst vraag of er een eventuele kinderwens is?

Hoe pijnlijk moet het namelijk voor iemand zijn telkens deze vraag te krijgen, wanneer het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is…

In mijn volgende blog zal ik verder gaan op de bekendmaking van mijn zwangerschap (wat voor bijna iedereen een grote verrassing was), hoe ik met kerst een dagje winterefteling met de familie heb overleefd zonder mezelf te verraden en iets over alcoholvrije wijn drinken zonder betrapt te worden…