Memoires van een Loedermoeder

As promised, deel 2

Ik kwam er dus bij mijn moeder thuis achter dat ik zwanger was. Om het echt zeker te weten wilde ik toch een tweede test doen, dus ik naar de drogist om een ClearBlue zwangerschapstest te halen. Zo eentje die je laat zien hoeveel weken je al ongeveer zwanger bent. Een test van 17 euro, die eigenlijk net zo betrouwbaar is als eentje van 2 euro, maar dat terzijde.. Op het moment dat er zwanger of baby voor een product staat is alles ineens automatisch 3x zo duur heb ik gemerkt die tijd. Wat ik aankwam in gewicht, werd ik lichter in mijn portemonnee..

Danny en ik zouden vandaag naar het Amsterdamse Bos gaan, mooi moment om het dan ook aan hem mede te delen. Ik had in mijn hoofd altijd het idee om een toekomstige zwangerschap bekend te maken aan Danny door een Ajaxshirtje te laten drukken met daarop Papa.

Nu was het zondag, en voor mij ook nog een aardige verrassing dat ik zwanger was en ik kon het dan ook niet meer voor me houden. Een shirtje laten drukken duurde me te lang en ik moest het nu met iemand delen. Het Amsterdamse Bos werd de Villa Arena… heb ik weer.

Van het leuke idee dat ik ooit in mijn hoofd had was dus vrij weinig over. Ja uhh kut, dan maar hier in de Villa Arena. Niet heel romantisch, maarja we zaten midden in een verbouwing en het huis moest ook af voordat die kleine komt, dus het moet nu wel:

*rustig momentje op een bankje in de Villa Arena*

‘Uhm mop, wanneer dacht je ookalweer zo ongeveer klaar te zijn met het huis?’(ik had ondertussen van Clear Blue begrepen dat ik zo’n 2-3 weken zwanger moest zijn en had zelf de berekening gemaakt wanneer een eventuele uitgerekende datum zou zijn)

“Ik denk zo rond juli/augustus, wat dan?!”

‘Nou mooi, want rond augustus moet het wel af zijn ja…’

Hij kijkt verbaasd en vraagt hoezo dat?, terwijl ik uit mijn binnenzak de positieve zwangerschapstest pak..Ja mensen, ik had een staafje met mijn eigen urine erop bewaard in mijn binnenzak en die toverde ik tevoorschijn middenin een woonboulevard. Dat ben ik, a-romantisch, ongeduldig en altijd in voor verrassingen.

Na 3 seconde radiostilte en een brainfreeze, nee niet zo eentje van een veel te koud ijsje waar je aan likt, maar een letterlijke brain freeze: zijn hersenen moesten dit nog allemaal even verwerken, kwam er een Wooow uit en een knuffel. Top, naar de babyafdeling dan maar meteen, of wil je eerst even bijkomen en iets drinken?! Mag van mij allemaal, zo ben ik dan ook wel weer.

Dit was allemaal nog op die bewuste 16 december. Ik heb in de week erna nog een inwendige echo gehad, omdat ik erg last kreeg van steken rechtsonder in mijn buik en de verloskundige zeker wilde weten dat het geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap was (haal adem). Dit was gelukkig niet zo. Ik bleek toen al meer dan 5 weken zwanger te zijn. Een zwart stipje was het toen op de echo, meer niet, maar oh zo bijzonder al!

Een week later vierden wij kerst en gingen we met mijn ouders en zus en zwager naar de Winterefteling. Hoewel ik van achtbanen houd en het opzich ook nog wel gewoon kan zo vroeg in een zwangerschap, wilde ik dit toch niet doen. Maarja hoe zorg je ervoor dat het niet opvalt dat je ineens niet in de Python gaat. Gelukkig was ik ook echt niet lekker die dag (ja gelukkig, want ik kan dat nooit zo goed faken) en houdt mijn moeder niet van achtbanen. Ik vergezelde haar dus lekker op de bank, niemand die iets opviel.

Later die avond zouden we gaan eten bij mijn zus, dat werd iets lastiger, want ik ben wel van een wijntje en het zou zeker opvallen als ik ineens niets zou drinken. Ik dus in de dagen ervoor naar de Gall&Gall geweest, 2 flessen alcoholvrije wijn bij mijn moeder naar binnen gesmokkeld, en deze overgegoten in een andere wijnfles. Gelukkig wilde niemand met kerst een wijntje van me, want het smaakte nergens naar. Echt waar, als ik dat had geweten had ik gewoon een fles Jip & Janneke wijn bij de Hema gehaald, altijd goed zolang er maar een berg suiker in zit. Al met al is er niemand met kerst iets opgevallen, weer een dag overleefd. Van de alcoholvrije wijn heb ik daarna met liefde afscheid genomen. Jillz 0.0 was de komende maanden mijn nieuwe vriend.

Danny en ik hadden besloten dat we eerst een pretecho wilden doen met 7 weken, om te kijken of het hartje klopte, voordat wij het aan familie zouden vertellen. De pretecho stond gepland op 31 december 2018. Mooie dag om het in de avond te vertellen, als alles goed ging.

Onze eerste echo samen was het. Bij de interne echo moest ik er stel op sprong naartoe en was Danny aan het werk. Nu zou hij de kleine frummel ook gaan zien.

Het hartje klopte; wat bizar en bijzonder om te zien. Zo een klein bubbeltje in je buik waar je dan een ienie mienie hartje in ziet kloppen, wauw..

Met oud&nieuw hebben wij het eerst aan Danny zijn ouders verteld en later die avond aan mijn ouders, onder het mom van knallend het nieuwe jaar in. En dat gingen we, maar nu met zijn drieën..