Mama? Wordt de dode baby ooit weer levend?

Miskramen het blijft een gevoelig onderwerp. Wij hebben zelf 3 miskramen gehad. 2 waren voor een geplande/gewenste zwangerschap en eentje was een verassing. Het kan natuurlijk meerdere redenen hebben om het niet wereldkundig te maken dat je een miskraam hebt gehad. Wij hadden er ook voor gekozen om het niet aan de grote klok te hangen alleen onze directe familie was op de hoogte. Maar niet bij alle drie de miskramen. De reden waarom wij het niet aan de "grote klok" wilde hangen was ook omdat we niet elke keer de vraag van buitenaf wilden krijgen zo van: En?? Is het nu al weer raak?.. Mensen bedoelen dat goed maar elke maand als de test negatief is is dat al ontzettend verdrietig en als iedereen er continu naar vraagt is dat extra vervelend (vonden wij). Miskraam 1: Onze eerste zwangerschap zoals jullie in mijn voorgaande blog hebben kunnen lezen ging heel snel. En was een mega cadeau. Door mijn misselijkheid wilden wij er bewust een wat langere tijd tussen omdat ik waarschijnlijk niet in staat zou zijn om voor Caithlynn te kunnen zorgen en dan zou ze al redelijk zelfstandig zijn. En dat klopte ook achteraf dus was een goede keuze van ons. 16 Juli 2016 gingen wij trouwen en we wilden niet het risico nemen dat ik ziek zou zijn dus vanaf 1 Juli "gingen we er weer voor". Eind Juli dacht ik dat ik ongesteld werd dus ging er vanuit dat het niet goed ging. Na 3 dagen mega licht vloeien dacht ik: 'huh, dat was geen ongesteldheid'. Ik op 1 Augustus toch testen en jahoor toch weer in 1x zwanger. We hadden het gewoon weer geflikt. Het was een innestelingsbloeding. Ong begin 2e week Augustus begon ik te bloeden. En dit was echt anders dan met de innesteling. Na een kleine week donker bruin en soort helder bloedverlies kreeg ik een echo. Ik zou dan 6 weken zijn en daar zat het vruchtje. Maar het was duidelijk dat dit niet goed was. Die zelfde middag verloor ik dat kindje. Het was al een mini zeepaardje (zo kan ik het het beste omschrijven). Toen hebben wij onze ouders gebeld om het verdrietige nieuws te vertellen. Ik wilde wel dat ze op de hoogte waren maar had ze wel gevraagd om even niks aan mij te vragen omdat ik het nog even moest verwerken. Na een kleine 2 weken kon ik het een plekje geven en kon ik er met ze over praten. Overigens hoorde ik achteraf dat mijn moeder dat heel moeilijk vond omdat ze er graag voor mij wilde zijn en nu kon ze dat voor haar gevoel niet. Wat ik nu achteraf ook heel goed kan begrijpen. Ze wisten niet dat we zwanger waren dus de klap kwam voor hun extra hard. Ik kreeg het advies van de vk om 1 maand te wachten om mijn lichaam echt even te laten herstellen dus begin Oktober hadden we weer groen licht. 23 Oktober 7dagen voor dat ik ongesteld moest worden hield ik het niet meer. Ik wist dat de kans groot was dat hij negatief zou zijn omdat het nog zo vroeg was en misschien was het ook nog wel niet raak. Maar tot mijn verbazing zag ik vrij snel 2 streepjes! Onze Mason is op 5 Juli 2017 geboren. Miskraam 2: 1 week voor Mason's eerste verjaardag was ik over tijd maar dat was niet gepland. Want we hadden ook eigenlijk de deal dat we 2kindjes zouden willen hebben en ik twijfelde toen al wel of ik toch niet stiekem ook een 3e wilde maar mijn man moest daar echt niks van weten op dat moment. Mason was immers een huilbaby en heeft de eerste anderhalf jaar niet geslapen. Dus de timing was niet echt top. Maar 3 dagen na mijn positieve test had ik al bloedverlies. We waren precies een weekend weg en kon dus niet zwemmen door het bloeden. Dat was erg balen. Miskraam 3: In Maart 2020 kwam het gesprek weer. Gaan we voor nummer 3 of niet? Er kwam 2x een JA! En toen gingen we er weer voor. Verwend als dat we waren gingen we er eigenlijk vanuit dat het nu ook niet lang zou duren maar het duurde toch wel langer dat we hoopte. 2e week September 2020 hadden we een positieve test. Het duurde nu 6maanden en dat was echt zenuwslopend elke maand weer. Elke keer die teleurstelling. Maar in September hadden we de positieve test. We kregen met 7 weken onze eerste echo en daar zagen we een prachtig kloppend hartje ♡. Ik was ook al weer doodziek en kroop weer over de grond. Met sint Maarten 11-11 voelde ik mij alweer wat beter. Ik had hoop dat de misselijkheid korter duurde ivm dat het de 5e zwangerschap zou zijn. 17 November 2020 kregen wij de grootste klap uit ons leven. Het hartje was met 9+ weken gestopt met kloppen. De kans dat dat zou gebeuren na een goede eerste echo was ong 3%. En wij zaten daarbij. 18 sept konden wij naar het zkh en na een extra echo en een gesprek met de gynaecoloog kreeg ik pillen mee die de miskraam opgang konden helpen. De baby had namelijk al 2 weken de tijd gehad om het zelf te doen dus besloten we de natuur een handje te helpen. 19 November 2020 was de dag. Om 07:00u in de ochtend had ik de pillen ingebracht en toen was het wachten. De hele dag had ik krampen (soort weeën) en toen om 17:00u kwam het opgang. Ik vond dat echt zo mega heftig. Mijn vk had me ingelicht met hoe erg het bloeden zou zijn en daar was ik heel erg ik mee. Wat ik wel heftig vond is dat we dit alleen thuis moesten doen. Zonder iemand met kennis. Ter ondersteuning. Wij hebben het kindje opgevangen in een bakje. En dat was heel bijzonder. Hij/zij was helemaal compleet. Handjes met vingers en voeten met beginnende mini teentjes. Ik zag echt niet wat hier niet goed aan was. In mijn ogen was het pure perfectie. Wij hebben samen met onze kindjes afscheid genomen. Huilend hadden we onze ouders opgebeld om het verdrietige nieuws te delen. We hadden hun na de eerste goede echo verteld dat we weer zwanger waren. Caithlynn had een hele mooie tekening gemaakt met een pasfoto erbij want dan wist de baby nog wie zij was. En Mason ging het kleine schoenendoosje inkleuren en extra mooi maken. We hebben het kindje begraven bij mijn zusje. Die is was als baby overleden. En nu waakt mijn zusje over mijn overleden baby. Dat voelde ontzettend fijn, al moet ik zeggen dat het idee van je kindje ligt onder de grond voelde heel raar want die hoorde veilig in mijn buik en niet onder de koude harde grond. Het na bloeden duurde echt 6 a 7 weken. Toen moest mijn lichaam weer opgang komen en mijn menstruatie was natuurlijk helemaal van slag. In Februari '21 hadden wij weer een positieve test maar ik kan jullie vertellen tot de bevalling ben ik bang geweest. Wat een hel. Toen ik haar ging voelen werd het wel wat minder maar ik was blij dat ik op mijn uitgerekende datum werd ingeleid. Mijn uitgerekende datum was 19 November. Hoe bizar. Die datum moest ik afscheid nemen van mijn kindje en nu 1 jaar later ben ik bevallen op die dag van onze Fleur♡.