Mama van Christianson syndroom baby 1

En dan ben je 40 en zwanger...

... Weet het nog als de dag van gisteren. Ben inmiddels moeder van een prachtige zoon, maar de weg naar de zwangerschap en de fase waarin we nu zitten was hobbelig.

Mijn verhaal begint zo'n 12 jaar geleden en zal ik in fases vertellen.

Zoals ik al zei begon het zo'n 12 jaar geleden.  Ik stond volop in het leven, had een leuke drukke baan en een vol sociaal leven. Van de ene op de andere dag kwam dat stil te staan door een whiplash.  Ik stond met mijn autootje stil en er vloog een achterligger in met 30 km/uur. Dat was even omschakelen. Ik kon ineens niets meer, slapen was mijn nieuwe hobby, want alles koste 10x zoveel energie en mezelf wassen en aankleden voelde als de marathon lopen 😢. Kortom, mijn leven ging van rennen naar stilstaan. Er volgde een gigantische aanpassing van mijn leven. Alles moeten plannen, veel fysio en revalidatie, hobby's opgeven, oude hobby's nieuw leven inblazen.

Ik ben voor de aanrijding altijd een zelfstandige vrouw geweest en moest na de aanrijding (bijna) overal hulp bij vragen. Het heeft me ook iets opgeleverd, ik leerde mijn man en de vader van onze zoon kennen. We waren allebei al in de 30 voordat we elkaar leerden kennen en het was liefde op het eerste gezicht. Toen we een half jaar samen waren zijn we na de samen gevierde vakantie samen gaan wonen. Een paar jaren later zijn we van het 2 kamer appartement verhuisd naar een eengezinswoning. In de jaren op het appartement waren we al overeen gekomen dat we geen expliciete kinderwens hadden, zou ik zwanger worden was het welkom, werd ik niet zwanger was het ook goed. Op het appartement was er ook niet echt ruimte voor een baby kamer, maar ook niet onmogelijk. toen we het huis kochten waren we allebei al 38 en vonden we ons eigenlijk wel te oud voor een eigen baby. Ook omdat het voor mij een behoorlijke aanslag op mijn lijf zou worden. Dit had ik al eens besproken met mijn revalidatie arts. Zijn opmerking was "als je het echt wilt kan ik je niet tegenhouden, maar ik raad het je niet aan met de staat van jouw lichaam".  (ter info: ik heb op hoog niveau geturnd en ben daardoor versleten van enkel tot nek. De combinatie met de whiplash niet bevorderlijk voor een zwangerschap).

Met de leeftijd en de waarschuwing van de revalidatie arts hebben we besloten om voor pleegzorg te gaan. We zijn naar een informatie avond geweest en waren gelijk om. Dit gingen we doen. Na 2 jaar van screening en cursussen mochten we onze harten openstellen voor een geweldig jongetje. Hij kwam om de week een weekend bij ons. Wat genieten, maar toen bleek ik zelf zwanger en moesten we de pleegzorg stoppen. Een pleegkind heeft recht op een eigen slaapkamer waar een bed, kast en bureau op moet kunnen staan zodat ze een eigen veilige plek hebben omdat dat thuis niet altijd het geval is. Omdat we de kamer nu voor ons eigen kindje nodig hadden, hadden we geen andere keuze dan te stoppen.

In mijn volgende blog schrijf ik alles over de ontdekking van mijn zwangerschap.