Made in South Africa!

Nou, het moge in de vorige post al duidelijk zijn. Onze foetus is verwekt tijdens onze reis naar Afrika, ergens tussen de olifanten en de giraffen, tussen de leeuwen en de neushoorns. (Maar hoogstwaarschijnlijk gewoon ergens tussen de lakens, Zuid-Afrikaanse lakens, dat wel!) 

Aangezien we 9 december onze positieve test in handen hadden, had de timing niet beter kunnen zijn met 'het verborgen houden'. Hoe dóén mensen dat?! Ik kan toch niet ál die feestdagen (inclusief mijn verjaardag ook nog!) opeens doen alsof ik allergisch ben geworden voor alcohol?! Alsof ook maar iemand uit mijn naaste omgeving dat gaat geloven.. We besloten dan ook dat we het onze ouders een week later zouden gaan vertellen. Ik heb nog nooit zó snel alle vakantiefoto's en filmpjes uitgezocht er een reisfilm van gemaakt. Op het einde werd duidelijk dat deze reis naar Afrika 'n groot avontuur was geweest, maar dat het grootste avontuur pas NU ging beginnen. De reacties waren priceless (🥰). En tja, aangezien mijn verjaardag er ook aan kwam, besloten we om ook daar aan al onze vrienden maar het filmpje te laten zien. Mocht het onverhoopt mis gaan, dan heb ik hen des te harder nodig om uit te huilen. 

En daarop volgde kerst, waar direct ook de hormonen inkickte: Mega misselijk tijdens het kerstdiner, yay! een misselijkheid die ongeveer een maandje aan zou houden, dus ook n uur voor nieuwjaar hing ik boven de pot. Ook dat had ik waarschijnlijk erg moeilijk kunnen verklaren zonder te verklappen dat er misschien wel een ienieminie klein hoopje cellen was die die misselijkheid veroorzaakte. 

Op 10 januari was het eindelijk tijd voor de eerste echo. Ik was zenuwachtig en emotioneel. vlak voor de echo barstte ik in tranen uit, wat duidelijk het werk was van hormonen, want verder kon ik geen verklaring vinden. En direct na de echo kwamen de tranen weer. Deze keer naast hormonenwerk, ook grotendeels van vreugde. Alles zag er goed uit! Een klein knipperlichtje (het hartje) groeide in mij. En toen vriendlief ook nog aan kwam zetten met bovenstaande rompertje, konden de tranen even niet ophouden met vloeien. Wat voelde ik me intens gelukkig! 

Toen ook de tweede echo goed bleek te zijn, postte we bovenstaande foto, zodat iedereen op de hoogte was van het nieuws wat wij al weken van de daken wilden schreeuwen: We krijgen een kindje! Ook onderstaand filmpje maakte we, want ons crazy-katten-gezin gaat zich uitbreiden: