Maart 2022 - Een nieuwe maand, een nieuwe kans, een nieuwe teleurstelling
Een nieuwe maand waarin ik me boos, droevig en gebroken voel. Een nieuwe maand waarin ik me afvraag wanneer het geluk eindelijk aan onze kant staat. En ik besef dat ik het beter zou loslaten, maar er is geen knopje dat ik 'off' kan zetten. Ik word er steeds mee geconfronteerd: de eisprong die ik voel, een nieuwe menstruatie die komt. Het meest pijnlijke zijn eigenlijk de periodes daartussen. De periodes waarin je begint te hopen: zou het deze keer wel zijn? Om nadien die hoop weer aan diggelen geslagen te zien worden. Elke 2 weken weer steekt die hoop de kop op. En ik wil niet hopen, maar telkens gebeurt het weer opnieuw. Ik kan het niet tegenhouden.
Elke maand kruipt voorbij. En toch zijn we alweer meer dan een jaar verder. Er gaat geen dag voorbij of ik voel het gemis. Er ontbreekt een belangrijk stukje. Het wordt steeds moeilijker om mezelf niet met anderen te vergelijken. De hele wereld lijkt zwanger en heeft het 'perfecte' gezinnetje. En ik ben niet jaloers want ik gun het iedereen en ben blij dat zij zo gelukkig mogen zijn, maar zwanger worden voelt momenteel als een onbereikbaar mirakel. En dat de toen uitgerekende datum er plots was, dat maakte het niet echt gemakkelijker. Vaak denk ik aan wat had kunnen zijn. Maar dan probeer ik me weer op te trekken aan dit kleine gelukje, aan dat wat er wel is. ❤️
En ik post dit niet voor medelijden ofzo, want er zijn zoveel ergere dingen in de wereld. Dat weet ik ook. Maar het helpt me om het van me af te schrijven. En wie weet is er ergens één iemand die herkenning vindt in mijn verhaal.