Loslaten voordat je het kunt vasthouden

Ik neem jullie mee naar afgelopen zaterdag. 's middags zou mijn schoonfamilie komen barbecuen.  De dag kreeg s ochtends direct een gespannen randje. Eerst was ik gespannen of mijn beginnen babybuik a.k.a. opgeblazen darmen buik ons geheimpje niet zou verraden. Maar bij het eerste toiletbezoek van de dag merkte ik bloedverlies. Ik schrok ook al had ik dat destijds bij de zwangerschap van onze jongste ook. Het hele weekend schommelde de hoeveelheid bloedverlies tot dat er gisteravond buikpijn bij kwam. Toen wist ik genoeg. Ik besloot om de volgende ochtend de verloskundige te bellen. Tijdens mijn gesprek met haar realiseerde ik dat ik sinds halverwege vorige week geen  'contact'meer met de baby had gehad. In het telefoon gesprek met de verloskundige gaf ik aan dat het waarschijnlijk gestoord klonk, maar niets bleek minder waar. 

Doordat de miskraam op gang lijkt te komen ben ik thuis aan het afwachten. Ik heb afgelopen weekend de enige andere persoon die op de hoogte is verteld dat ik bang was voor een miskraam en 3 minuten later stond ze op de stoep. 

Zojuist heb ik mijn vriend weggestuurd om te gaan fietsen zodat ik even alleen ben met mijn pijn. Zaterdagavond heb ik ons kleintje al figuurlijk losgelaten nu moet mijn moederschoot dat nog letterlijk doen. Makkelijk is het in ieder geval niet. Hopelijk testen we gauw opnieuw positief.