Longrijping & weeënremmers

Pff, waar te beginnen.

Op dit moment lig ik aan alle toeters en bellen, snoertjes, draden en apparaten die geluid maken.

Afgelopen zaterdag (30-01-2021) kreeg wat krampen. Ook al waren deze al vanaf woensdag aanwezig, werden ze nu wat heftiger. Toch maar even gebeld, -voor de zekerheid-. Ik mocht gelijk langskomen. Na een goede CTG met weer erg beweeglijke kindjes (van wie zullen ze die energie toch hebben), werd er een inwendig onderzoek gedaan.

“Yup, je hebt al 1 cm ontsluiting” Werner en ik keken elkaar even aan, hu maar dan is het dus begonnen?

Zo zwart wit was het gelukkig niet en na wat uitleg, blijk je nog weken te kunnen rondlopen met wat ontsluiting. En ook zo werd ik, in overleg, weer naar huis gestuurd.

Gisteravond (02-02-2021) namen de krampen weer toe en begon ik te twijfelen. En bij twijfel —> bellen. Weer mochten we naar het ziekenhuis komen voor de onderzoeken die we inmiddels al bijna zelf kunnen uitvoeren, zo vaak zijn we hier nu al geweest.

Na wat onderzoeken en overleg met de artsen en gynaecoloog, wilde ze toch weer de ontsluiting voelen.

2 cm.. deze was dus groter geworden, baby 1 is al volledig ingedaald en ook is de baarmoeder verweken. In combinatie met de krampen willen ze toch dat ik de nacht blijf. Om het simpeler te zeggen; inwendig ben ik dus al klaar om te bevallen.

Om 02.00 uur ‘s nachts wordt dan toch ook nog besloten om longrijping en weeënremmers te geven.

Ik krijg een prik in m’n bil en een infuus wordt aangelegd. Vannacht moet ik de tweede longrijping prik en vanaf dan ook minimaal nog 24 uur + wat uren observatie blijven, wanneer de bevalling niet doorzet natuurlijk.

We mogen in onze handen knijpen dat we (morgen) de 33 weken hebben gehaald en dit al zo fijn is. Vanaf nu kan het dooien of vriezen en niemand weet hoe of wat.

Ik ben er klaar mee en van mij mogen jullie komen maar lieve kindjes, het is nog zoveel beter voor jullie om nog even te blijven zitten.

Maar als die twee daarbinnen net zo eigenwijs zijn als hun moeder, trekken ze toch wel hun eigen plan.

Tips voor anti verveling in het ziekenhuis zijn dan ook meer dan welkom!