Lief klein hummeltje...

De datum komt steeds dichterbij. De datum waarop jij geboren wordt. We weten natuurlijk niet of het de uitgerekende datum wordt, maar die datum heeft iets. Iets engs. Iets spannends. En toch ook iets prachtigs. En dat ben jij. Alles wat er aan vooraf moet gaan, is spannend. En eng. Ja liefje, mama is niet zo'n held. Ja, op sokken. Maanden heb ik jouw geboortedatum voor me uit geschoven. Omdat het zo veilig leek. En omdat er nog zo ontzettend veel meer moest gebeuren. Het huis waarin ik met ongeloof naar de positieve zwangerschapstest staarde, is niet jouw geboortehuis. En verhuizen lieverd, dat doe je niet voor je hobby. Geloof me, daar gaat heel wat energie en tijd in zitten. Tijd die ik dan niet hoefde te besteden aan het denken aan de bevalling. Tijd die ik tijdens het inpakken en opruimen door, dromend doorbracht over hoe het zou zijn, als je er was. Hoe je voor het eerst bewust zou lachen bijvoorbeeld. Op wie je zou lijken. Of je net zo'n bijdehandje zou worden als je broer. Tijd die ik maar al te graag besteedde om een mooi nestje voor papa, mama, je grote broer en jou te maken. 

Maar nu is dat plekje klaar. En alles wacht op jouw komst. Want die datum kunnen we nu niet nog verder vooruit schuiven. En dat is maar goed ook. Ja, ik weet het. Ik moest er eerst niet aan denken. Wel aan de tijd dat je er zou zijn. Maar niet aan de tijd dat jij zou komen. Want dat was eng, omdat ik nu wist wat er moest gebeuren. En omdat niet wist of ik het wel weer zou kunnen. Een voorspoedige zwangerschap is geen garantie voor een voorspoedige bevalling. Maar weet je, je bent welkom. Altijd al geweest natuurlijk. Maar nu is het mooi geweest. We zijn té nieuwsgierig naar je. Wat gebeuren moet, mag gebeuren. We willen je zien, vasthouden en knuffelen. Je vol trots voorstellen aan je opa's en oma's, ooms en tantes. Voordat dat kan, moet mama aan het werk. En omdat jij de beloning bent, doen we dat met alle liefde.