Leven ze nog wel?

Als moeder van een levendige tweejarige, Milo, bevind ik me nu in een compleet nieuwe fase van mijn leven: in verwachting van een tweeling. Ik kan me de zwangerschap van Milo nog goed herinneren. Totaal anders dan deze! Bij Milo heb ik 13 weken lang gespuugd, en bij deze zwangerschap af en toe een vleugje misselijk. Daarentegen had ik bij Milo geen last van mijn rug/bekken, terwijl ik nu al bij de fysio loop vanwege rugklachten. Maar er is 1 verschil wat me de laatste weken bezig houd. De zwangerschap van Milo was vol voelbare schopjes en bewegingen vanaf een vroeg stadium. Maar deze keer, met twee kleintjes in mijn buik, is het anders

Bij 13 weken voelde ik Milo al duidelijk bewegen, en met 15 weken kon zelfs de buitenwereld het zien. Maar nu, 17 weken ver in deze tweelingzwangerschap, heb ik nog geen teken van beweging gevoeld. En dat brengt me soms in onzekerheid. Zou ik niet minstens iets moeten voelen? Het zijn er tenslotte twee, toch?

Mijn beste vriendin probeerde mijn zorgen te verzachten door te zeggen dat ik binnenkort waarschijnlijk gek word van al het geschop en gedraai in mijn buik. Ze heeft ongetwijfeld gelijk, maar de stilte is soms beangstigend. Nu hebben ze bij de laatste echo verteld dat mijn placenta aan de voorkant ligt en ongeveer 7cm dik is. Om daar doorheen te komen moeten ze ook behoorlijk hard schoppen. Dit verklaarde dus waarom ik ze nog niet voelde.

De recente echo en controle bracht nieuwe zorgen met zich mee. Een van de baby's is kleiner dan de ander, wat voorheen geen punt van zorg was. Maar tijdens mijn laatste ziekenhuisbezoek maakte de gynaecoloog zich wel zorgen over de mogelijk oneerlijke verdeling van de placenta. Dit zou nadelige gevolgen kunnen hebben voor beide baby's. Ondanks geruststellende woorden over de groei en ontwikkeling van het kleinere kindje, blijft de angst aanwezig dat er toch iets niet goed zal gaan. De manier hoe ze het bracht, stelde me niet persè gerust. 

's Nachts spoken deze gedachten door mijn hoofd. Zouden ze het redden? Gaat alles wel goed? Zal deze zwangerschap zo onzeker blijven? Het zijn vragen waar ik geen direct antwoord op kan krijgen.

Maar te midden van deze onzekerheid probeer ik te blijven genieten van deze zwangerschap! Ik herinner mezelf eraan dat ik niet alles kan controleren en dat ik mijn best doe om gezond te blijven en goed voor mezelf en de baby's te zorgen. Meer kan ik niet doen!