Langzaam getraumatiseerd raken

Deze maand heb ik zowel ovulatie test gebruikt als temperatuur. Netjes alles in een excel file bijgehouden. En op mijn vitamines en minaralen en vocht opname gelet. Op de dagen van positieve test , gemeenschap gehad.  En dan begint het wachten op innesteling dag.. zie je iets in de temperatuurkaart.. veranderd mijn afscheiding van kleur of iets wat niet normaal is.. En bij elke verandering zoek je het op, wat het kan betekenen. Dit is nu de 23ste maand , dat ik hoopvol op 27ste dag heb gewacht.. Zonder bloedverlies.

 Na een tijdje zou je zeggen, je stopt ermee. Maar dat lukt niet.. je verlangen is groter dan de teleurstelling van elke maand. Je kan het niet opgeven als je iets heel graag wilt. 

Laatste tijd ben ik wel emotioneel achteruit gegaan.. Ik merk dat ik heel hard kan reageren op mensen die het hebben over dat ze ongewenst zwanger zijn geraakt.. of Ik weet niet of voor de andere dit ook herkenbaar is.. als je getrouwde vriendinnen uit niets appen.. dat je het gevoel hebt ... dat ze over hun zwangerschap gaan hebben. Of dat je met ander mans kind geen tijd meer wilt besteden.. Ik begin steeds meer negatieve gevoelens te kweken, terwijl ik dat zo graag wilt afwijken. Op zulke momenten haal ik adem.. droog ik mijn tranen. Probeer toch plezier uit te halen.. 

Dit is zo een zware process.. Ah mensen die binnen paar maanden zwanger zijn geraakt... weten echtniet wat wij voelen. 

Over een week is het februari.. ga ik weer naar gyneacoloog.. Maar dit keer voor een behandeling.