Lang gehoopt, dubbel geluk

Hoi allemaal,

in verwachting raken was voor ons niet vanzelf sprekend. We waren inmiddels 3.5 jaar onderweg. We wisten inmiddels dat er biologisch gezien geen reden was om niet zwanger te raken. Toch lukte het maar niet. We hadden inmiddels 3 IUI´s achter de rug. Ik had 3 rondes clomid en pregnyl gebruikt. Behalve flinke moodswings (sorry schat), deed Clomid niet veel voor mij. De fertiliteitsarts wou nog 1 ronde IUI proberen. Dit maal met Gonal-F, pregnyl en duphatson na de inseminatie. Mocht dat niet werken wou ze overgaan op IVF.  Ah fijn, uit de echo's bleek dat ik nu 2 eitjes had. 22 juni moest ik de pregnyl spuit zetten en 23 juni (op mijn verjaardag) zou de inseminatie plaats vinden. 's Morgens vroeg moest manlief zijn zaad inleveren en 's middags was het gereed voor de behandeling. Helaas mocht mijn man niet mee naar binnen, vanwege de COVID regels. Dit vond ik echt wel heftig. Bij alle afspraken moest ik alleen naar binnen. Het is allemaal al zo platonisch en dan mag je man ook nog eens niet mee naar binnen. Gelukkig heb ik een hele lieve man, hij ging mee en wachtte op de parkeerplaats. Ik nam plaats in de wachtkamer en werd geroepen voor de behandeling. De behandeling ging moeizaam, de eerste behandelaar kreeg de katheter niet ver genoeg. Het slangetje moet een soort bochtje maken en dat lukte maar niet. Collega erbij en die kreeg het uiteindelijk wel voor elkaar, naar veel zwoegen. Door dat geduw en getrek werd ik heel duizelig en moest ik even wat langer blijven liggen, zodat ik niet zou flauw vallen. Toen het weer ging ben ik naar Stefan toe gegaan. Omdat ik jarig was besloten wij lekker uit eten te gaan en bij te komen van de toch wel wat heftige inseminatie. 

De 2 wachtweken gingen in. Elke dag leek voorbij te kruipen. Wat duurt dat wachten lang zeg. A fijn het was 's maandags dat ik naar mijn werk fietste en dacht: jeetje waarom ben ik ineens zo buiten adem van fietsen (ik fiets altijd naar mijn werk dus had daar genoeg conditie voor). Dinsdag voelde ik mij een beetje vreemd. Ik zocht er niets achter, want wij moesten nadenken of we eventueel voor IVF wouden gaan. Woensdag ochtend mocht ik eindelijk testen. Bijzonder is dat was de datum dat wij in 2008 een relatie kregen. De test was over duidelijk: de zwanger streep stond er al op voor de test streep. Ik was zwanger, wij worden papa en mama. Super bijzonder moment.  Tegelijkertijd ook weer heel spannend.  Je gaat een soort verlengde wachtweken in tot dat je voor een echo mag komen. 

Met 5 weken zwangerschap werd ik echt super misselijk. Mijn man riep 'het is vast een tweeling'. Omdat we natuurlijk ook wel wisten dat ik 2 eitjes had. We gingen op vakantie naar een camping en zouden daar 2 weken zijn. Na 1 week kon ik echt niet meer. Door alle geuren op zo'n camping bleef ik maar overgeven. Ik was oververmoeid en had geen energie meer. We hebben de boel ingepakt en zijn naar huis gegaan. De volgende hadden we een echo in het fertiliteitskliniek. Eigenlijk zouden we vanaf de camping op en neer gaan, maar nu werd dat dus vanuit huis. Gelukkig mocht Stefan wel mee naar binnen voor de echo die gedaan werd door een fertiliteitsarts. De arts bracht de echo in en wij zagen het meteen 'een tweeling' riep Stefan. De arts ging eerst in de ene vruchtzak kijken, gelukkig een kloppend hartje. Ze wou nog wat dingetjes zien en ik dacht dat dat een eeuwigheid duurde. Eindelijk ging ze ook in het andere vruchtzakje kijken, YES nog een kloppend hartje! Wauw, wij krijgen een tweeling. Ik was ontroerd zo bijzonder. 

De arts vertelde dat ik - door de tweeling zwangerschap - onder de gynaecoloog kwam te staan en dus in het ziekenhuis moest voor de echo's en de bevalling. Dit was voor mij echt een domper, want ik wilde eigenlijk graag thuis bevallen. Ik heb wel even nodig gehad om mij daar over heen te zetten. Mensen zeiden tegen mij 'dan ben je in goede handen'. Nu achteraf had ik moeten antwoorden wat ik toen voelde 'nee'. Ik heb alles onder toezicht van de gynaecoloog gedaan en toch ben ik veel te vroeg bevallen... 

Hier begon ons avontuur: een tweeling zwangerschap. 

hebben jullie last gehad van de COVID maatregelen mbt je zwangerschap? 

liefs, Maris.