laatste trimester! 28+5

Gaap.! Moe.! Slaap.! ZZZzzz.

Laatste lootjes. 

Voor veel moeders is een zwangerschap geweldig. De mijne begint nu pas !.

Heel veel vrouwen kennen het je doet een test en je ziet zwanger 1-2 weken. Je kan het niet geloven en doet er nog 1. Zo begon mijn verhaal.

Ja ! Ik ben zwanger. Na we de test hadden gedaan kon ik het niet geloven. Ik ben zwanger ik ben zwanger. Mijn vriend Levy kon heerlijk slapen. Ik niet. Ik bleef denken. Was ik blij ? Ja ik was blij! Maar wat nu ? 

Langzaam vertelde we het familie. Sommige vrienden. en mensen kregen het door toen ik nee zij tegen een wijntje. Nu nog vertellen op me werk en ik zit safe.

 Na twee dagen moest ik toch op gesprek komen! Juist wat ik al dacht geen contract verlenging ivm corona ! Corona wat ? Juist toen ik naar huis reed vielen de eerste tranen. Wat nu ?. Altijd me best gedaan, maar daar lag het niet aan zeiden ze. Maar zo voelde het wel voor mij. Ik mocht terug komen in betere tijden.

Langzaam gingen er weken voorbij. Collega's mochten weer werken. En ik ? Ik wacht rustig af. Geen telefoontje of berichtje. Niks helaas. Toen kwam de depressi. IK BEN ZWANGER EN NIEMAND WILT ME.

tja zo voelde het wel. Een soort steek. Vol moet pakte ik me telefoon en Appte dat ze niet meer op mij konde rekenen. Ik ga nu zelf leven.

Het was zaterdag middag. En voelde me niet oké ik was nu 15 weken zwanger en na veel sollicitaties en afgewezen te worden ivm zwangerschap, zakte de moed ver in me schoenen. Weet je ? LAAT MAAR. Ik ga naar bed. Huilend op bed en ik kon niet meer stoppen. Het was een hell.

Snacht's eruit ! Ik moest plassen. Na heel de dag te hebben gehuild werd ik wakker met een soort verlaten gevoel. Niet alleen door werk maar hadden ook ruzie in de familie. Levy mijn vriend zij : trek het het je niet aan.

Nadat ik naar de wc was geweest dacht ik ! Heey ik wil dit niet meer. Ik voel me niet oké. Ik kan dit niet ik kan geen moeder zijn en was inmiddels Levy's vrouw geworden ipv zen vriendin. Liep naar de trap. Met nare gedachten. Keek achterom en zag Levy liggen. Ik schrok van me gedachten en dook snel in bed. Huh? Ben ik dit wel .

De volgende ochtend! Vol paniek. Werd ik opgenomen op de paaz afdeling van het jeroenb ziekenhuis. Leerde van kleine dingen te houden. Knutselen lezen en zelfs meditatie. Broodjes smeerkaas en kamer genoten hielpen me. Veel gewandeld met leiding, gepraat en gehuild. 

Op een middag kwamen ze me halen. Wat gaan we doen ? Vroeg ik. Dat zie je zo. We liepen de gesloten afdeling af. Samen met nog een kamer genootje. We kwamen in een gymzaal aan. Waar een groote zwarte boxzak hong. Naar ons verteld te hebben dat depressies kan komen door woede van eerst en niet kunnen uiten moesten we denken aan iets waar we enorm boos op waren.

Hmmmm ?? Boos ?? Niet echt. Ik ben meer teleur gesteld in dingen en mensen.  JA riep ze hard door de zaal Slaan ! Mijn kamer genoot gaf een harde klap en begon te huilen. En ineens dacht ik ja ik ben wel boos. En sloeg enorm hard tegen de bokszak. En riep daarna heel hard ja en nu ga ik naar me kamer.

Vol moed praatte ik met familie. Loste problemen op. Ging van mezelf houden. Alles was goed en nu ?.

Ging ik van me kindje houden. En van Levy. Me familie en van de vrienden die er wel voor me zijn. 

Na 3 weken werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Met juiste medicatie gaat het nu heel goed en ben ik zelf aan het afbouwen. 

Geniet van de kleine momentjes. Kadotje's en van de baby inrichting. # heey ik voel een trap # ahwww  moet ik iets over jou vertellen ??. Mama kent je nog niet maar houd veel van je. Je reageert op me. Me kleine meisje. Wat gaat het snel nog 11 weken, dan kan ik je eindelijk vasthouden.  

Je kamertje is bijna klaar. Iedereen is er klaar voor. En ik ? Pfff JA ik kan dit. 

Het moment nu. Ja gaap !# ik heb slaap. Alles komt goed. Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is ? Misschien toch roze ?  Af en toe nog lichte paniek ! Maar door iedereens liefde en hulp lukt me dit ♡  bedankt allemaal