Laat ik mij eens voorstellen

Ik ben Denise, 27 jaar en woon in het Brabantse land. Dat doe ik samen met mijn man en vier katten.

In midden 2007 heb ik met 12 weken zwangerschap een miskraam gekregen. Het zwanger worden was door de pil heen. Erg raar, maargoed. Ik was 17 en was ergens wel opgelucht, maar ik wilde al moeder worden zolang ik me kon herinneren dus vond het heel erg vervelend en naar. Het was alsnog een enorm lastige periode. Mijn toenmalige vriend en ik waren hals over kop gaan samenwonen in de tussentijd en beiden een fulltime baan dus we besloten om de anticonceptie lekker te laten en dachten dat het zo wel weer raak zou gaan zijn.

Nouja, mispoes. Het duurde maar en het duurde maar. Uiteindelijk na een jaar naar de fertiliteitsarts gegaan en daar weggestuurd onder het mom van; je bent te zwaar, val maar af en dan kom het vanzelf'. Dat afvallen lukte helaas niet en uiteindelijk is onze relatie op de klippen gelopen en zijn wij ieder onze eigen weg ingeslagen.

Inmiddels heb ik nu al een poos een nieuwe partner en daarmee probeer ik nu een kindje te krijgen. Dat is tot op heden niet gelukt. In eind 2012 weer naar de fertiliteitsarts geweest en weer hetzelfde liedje. Terwijl ik helemaal niet zooooo bizar dik ben als je op tv ziet. Anyhow. *In januari 2016 hebben we besloten om naar Nij-Geertgen te gaan voor hulp. Of any kind. Want ja, behalve afvallen, wat niet lukt, weet ik 't ook niet meer.
Daar bloed onderzoek en echo's gehad maar geen afwijkingen. Ook mijn vriend zijn kwakkie was in uiterst goede conditie. Dus er lijken geen beren op de weg. Iets met een wetenschappelijk onderzoek en we hadden 60% kans om natuurlijk zwanger te worden. Dus we moesten het nog maar een half jaar proberen en dan terugkomen en dan zouden ze verder onderzoeken. Daar was ik het niet mee eens, want we proberen het al zo lang dat ik ook niet meer weet waar ik het zoeken moet. Dan kon er wel eerst een HSG-onderzoek plaatsvinden en als dat goed was, dan moesten we het toch echt zelf nog een half jaar proberen.

In maart 2016 had ik mijn HSG die verschrikkelijk was. Maar gelukkig was er niets geks op te zien.

We hebben 6 rondes chlomid en pregnyl gebruikt en echo's gehad. Verder wel gemeenschap moeten hebben, erop zitten en inmiddels hebben we ook 2 gestimuleerde IUI's gehad.

Nu hebben we even een kleine break gehad ivm ons huwelijk en dan zullen we eind mei weer gaan voor IUI-3.

Inmiddels (als ik de pogingen met mijn ex meereken) zitten we al in ronde 73.

Gosh wat valt het me de laatste tijd allemaal verschrikkelijk zwaar. Nog niet eens helemaal in het traject. Maar na al die jaren en jaren van hopen en wachten en teleurstellingen lijk ik langzaam gek te worden.

Liefs Denise