Laat het aftellen maar beginnen!

Het voelt zó cliché, maar het is toch echt zo. Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd gaat. En datzelfde geldt voor deze derde zwangerschap. Het voelt nog bijna als de dag van gisteren dat ik de positieve zwangerschapstest in mijn handen had. En inmiddels ruim 32 weken zwanger! Het aftellen kan beginnen. Aftellen naar opnieuw een klein hummeltje in onze armen, de vele voedingen op een dag, de ontelbare luiers die verschoond moeten gaan worden en de gebroken nachten.

Opnieuw mag ik absoluut niet klagen over hoe mijn lijf deze zwangerschap volhoudt. Het voelt bijna alsof ik  niet mag klagen, omdat er veel zwangeren zijn die véél meer last hebben van kwaaltjes. Ik merk nu bij deze derde, dat ik toch wel meer last krijg van bandenpijn. Last van mijn rug en wat maagzuur ken ik nog van de vorige zwangerschappen, maar bandenpijn is toch wel een level hoger hoor... Tenminste, zoals ik het ervaar. En dat in combinatie met beginnende nesteldrang, twee stuiterballen thuis en sowieso geen zitbillen hebben, zorgt dat voor een uitdaging. 

 

Nu eerst nog heel hard hopen dat de kleine goed gaat liggen... De gehele zwangerschap heb ik al geen flauw idee waar wat ligt. En dat herken ik totaal niet van de vorige zwangerschappen. Ties en Floor lagen vrijwel de hele zwangerschap gewoon goed, hoofdje naar beneden. En deze uk lijkt regelmatig dwars te liggen of volledig in stuit. En het zal mij benieuwen, maar ik weet al bijna vrij zeker dat uk zich ook niet vanzelf goed zal draaien. Fingers crossed!